Παίζει περίεργα και πολλαπλά παιχνίδια η ζωή

 

Υπάρχουν στιγμές, που η ζωή παίζει πολλαπλά, περίεργα και ποικίλα παιχνίδια στους ανθρώπους.   Άλλοτε παράξενα, άλλοτε όμορφα και άλλοτε άσχημα. Κανένας και ποτέ δεν μπορεί να προβλέψει τι θα του επιφυλάξει η μελλοντική ζωή εκτός και αν έχει την Θεία  Χάρη να είναι Προφήτης ή Άγιος.

Ενώ περπατά  σε ένα ομαλό, ίσιο δρόμο, ξαφνικά, εμφανίζονται μπροστά του εμπόδια όπως αγκάθια, κυρτώματα, βότσαλα μέχρι και πελώριοι βράχοι. Διασχίζοντας αυτόν τον δυσκολοδιάβατο και πολλές φορές αδιάβατο δρόμο, τα σαντάλια, καταστρέφονται και τα αγκάθια αρχίζουν να τραυματίζουν τα πόδια γεμίζοντας τα πληγές. Ο άνθρωπος πονά. Στην προσπάθεια του να φανεί δυνατός πολλές φορές καταρρέει και από τα μάτια του αρχίζουν να εκκρίνονται δάκρυα σε απειροελάχιστες ποσότητες μέχρι και τεράστιες που γίνονται χείμαρρος.

Δεν μπορεί κανένας να καταλάβει και να νοιώσει τι περνά ο συνάνθρωπος του.  "Δεν μου μίλησε..., Δεν μου είπε καλημέρα, καλησπέρα, καληνύχτα..., Δεν με χαιρέτησε...., είναι αγέλαστος, είναι αναίσθητος, δεν τον νοιάζει για τον άλλο..., είναι αδιάφορος,  δεν είναι εδώ..., δεν είναι δίπλα μου..., δεν νοιάζεται ....., δεν ήρθε..., δεν έδωσε το παρών του..., καθυστέρησε... και ενώ είναι εδώ, δεν είναι εδώ..., δεν με ακούει..., δεν είναι συγκεντρωμένος..., ενώ το θέμα που ανέπτυξα είναι τα κρεμμύδια, αρχίζει από το πουθενά να μιλά για το διάστημα..., δεν μου αφιερώνει λίγα λεπτά. Τι θέλω, τι ζήτησα; Λίγα λεπτά απ΄ την ζωή του".

Αναρωτήθηκε όμως, τι περνά ο συνάνθρωπος του; Τι σταυρό κουβαλά στους ώμους του; Τι λύπες, τι σκέψεις, τι άγχος, έχει; Τι αρρώστια έχει αν έχει, αυτός ή η οικογένεια του; Αν έχει πένθος; Τι χρέη έχει;  Αν μπορεί να τα ξοφλήσει; Αν έχει φαγητό; Αν έχει  ψωμί για να χορτάσει και νερό για να ξεδιψάσει; Αν μπορεί να συντηρήσει τα παιδιά του; Αν μπορεί να τα σπουδάσει; Αν κρατά για να τα πάρει στον γιατρό;

Οι περισσότεροι άνθρωποι δυστυχώς, δεν σκέφτονται τον διπλανό τους, τον γείτονα τους, τον υπάλληλο τους, το αφεντικό τους,  τους πολύτεκνους, τους γέροντες, τους ανάπηρους, τους ανέργους, τους φτωχούς, τους ζητιάνους, τους αρρώστους, οι κυβερνώντες, τον λαό.


Ο καθένας ζει μέσα στον δικό του πόνο, με το δικό του δράμα, με την δική του μοναδική ιστορία. Μια ιστορία που ίσως προσπαθεί να μην γίνει γνωστή. Αν καταλάβει κάποιος, τι αντιμετωπίζει ο συνάνθρωπος του, ας τον βοηθήσει με τον δικό του τρόπο κρυφά, προσπαθώντας, να μην πει ή να κάνει κάτι που θα πληγώσει την ψυχή του.

Και αυτός που αντιμετωπίζει προβλήματα ας προσπαθήσει να είναι ψυχικά δυνατός για να μπορέσει να τα αντιμετωπίσει με σοφία και λογική.