kkkkkkkkkkk

Πλησιάζουν έσχατοι καιροί. Τι να κάνω;

 



"Πλησιάζουν έσχατοι καιροί. Τι να κάνω;

Μια γυναίκα πήγε σε κάποιον γέροντα. Ο γέροντας - γκριζομάλλης, αδύναμος, κάθεται και σιωπά όλο και περισσότερο.
Τον ρωτάει:
- Πατέρα, εδώ, όλοι λένε: σύντομα θα έρθουν οι έσχατοι καιροί. Θα υπάρχει πείνα. Και σκέφτηκα: μήπως πρέπει να προμηθευτώ τρόφιμα; Έχω ένα μεγάλο κελάρι, θα έβαζα τα πάντα εκεί, για να περάσω μια δύσκολη στιγμή. Τι λες; Τι να ετοιμάσω;
- Λάδι, - απάντησε μετά βίας ο γέρος.
- Λάδι; - ξαφνιάστηκε η γυναίκα.
- Λάδι ...
Η γυναίκα πάει στο σπίτι της και σκέφτεται: το λάδι είναι λάδι. Άρα πρέπει να γεμίσω ένα κελάρι γεμάτο λάδι; Μα γιατί μόνο λάδι;
Δεν μπορεί να καταλάβει, απλώς εκπλήσσεται. Και αφού ηρέμησε, ανέλαβε το νοικοκυριό του σπιτιού και κάπως τα ξέχασε όλα...
Πέρασαν από τότε τρία χρόνια. Η γυναίκα όμως άρχισε να ανησυχεί ξανά και να αναρωτιέται: «μα αν έχουν έρθει πραγματικά οι έσχατοι καιροί; Να τρέξω πάλι στον γέροντα!»
- Πατέρα, πες μου τι να κάνω, τι να αποθηκεύσω;
- Λάδι, - απαντά ήσυχα ο γέροντας.
«Πάλι λάδι! Πόσο από αυτό το λάδι χρειάζεται;»
Και τότε ξαφνικά - η καρδιά της γυναίκας άνοιξε, και κατάλαβε για ποιο λάδι μιλούσε ο γέροντας. Πηγαίνει στο σπίτι της και σκέφτεται τώρα με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο: «Ο άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ, τι μας είπε να κάνουμε;
Συλλέξτε πνευματικό λάδι για να μην αδειάζετε, όπως εκείνες οι ανόητες παρθένες των οποίων οι λάμπες έσβησαν. Και το πνευματικό λάδι είναι η προσευχή, η συμπόνια, η συγχώρεση και η αγάπη.
Αυτό μου είπε ο γέροντας, αλλά δεν το κατάλαβα… »
Από τότε, ως καλή χριστιανή, άρχισα να προσεύχομαι θερμά, να μετανοώ και να συγχωρώ τους άλλους, συλλέγοντας πολύτιμες σταγόνες πνευματικού λαδιού στο δικό μου "κελάρι"..

Μέχρι τα 36 της γέννησε 44 μωρά



Η ιστορία της Μariam Nabatanzi από την Ουγκάντα είναι πολύ συγκλονιστική. Μέχρι τα 26 της χρόνια γέννησε 44 μωρά. 

Παντρεύτηκε όταν ήταν 12 χρονών και πριν γίνει 13 ετών γέννησε δίδυμα. Στα 36 της χρόνια ήδη είχε 44 παιδιά. Γέννησε 5 φορές τετράδυμα, τέσσερις φορές τρίδυμα και έξι φορές δίδυμα. Ο Δρ Charles Kiggundu, γυναικολόγος στο Νοσοκομείο Mulago στην Καμπάλα της Ουγκάντα, δήλωσε: «Η περίπτωσή της είναι γενετική προδιάθεση για υπερ-ωορρηξία, η οποία απελευθερώνει πολλαπλά ωάρια σε έναν κύκλο, γεγονός που αυξάνει σημαντικά την πιθανότητα απόκτησης πολλών παιδιών. Είναι γενετικό». Ο γιατρός της είπε πως αν έπαιρνε αντισυλληπτικό χάπι θα μπορούσε να της προκαλέσει προβλήματα. Έτσι, μετά τα δίδυμα συνέχισαν να έρχονται και άλλα παιδιά. Ο άντρας της την εγκατέλειψε μετά την τελευταία γέννα που είχε και όταν έχασαν το τελευταίο τους παιδί. Έτσι, άρχισε να μεγαλώνει μόνη τα παιδιά τους. Όπως δήλωσε ο χρόνος της αφιερώνεται στην φροντίδα των παιδιών και στην προσπάθεια της να κερδίσει χρήματα.

Η υπέρ πολύ πολύτεκνη μανούλα κάνει όσες δουλειές βρει προκειμένου να κερδίσει χρήματα για να μεγαλώσει τα παιδιά της. Ο μεγαλύτερος της γιος ο 23χρονος Ivan Kibubam αναγκάστηκε να σταματήσει τις σπουδές του για να εργαστεί και να βοηθήσει στο μεγάλωμα των παιδιών. 

«Η μητέρα μου είναι συναισθηματικά πνιγμένη και τη βοηθούμε όπου μπορούμε, κυρίως στο μαγείρεμα και το πλύσιμο, αλλά εξακολουθεί να κουβαλά όλο το βάρος», εκμυστηρεύεται ο Ivan.

Η μητέρα της εγκατέλειψε την οικογένεια της, αφήνοντας την Mariam και τα 5 αδέρφια της μαζί με τον πατέρα τους, ο οποίος την κακομεταχειριζόταν. Με την παρέλευση των χρόνων, η μητριά της δηλητηρίασε τα 5 αδέρφια της αναμειγνύοντας κομμένα γυαλιά μέσα στο φαγητό τους. Τα παιδιά απεβίωσαν ενώ η Mariam γλύτωσε γιατί εκείνη την περίοδο έμενε με ένα συγγενή της.

Αργότερα, άρπαξε την ευκαιρία που της δόθηκε για να φύγει από το σπίτι της. Παντρεύτηκε για να γλυτώσει την κακομεταχείριση και έζησε τον Γολγοθά. Ο σύζυγός της όταν την άφηνε έγκυο εξαφανιζόταν για μήνες.

Η Μariam δεν έπαιζε όπως τα άλλα παιδιά της ηλικίας της. Δεν γνώρισε την χαρά.  Αναγκάστηκε να γίνει μεγάλη και να παίρνει ευθύνες όπως τους ενήλικες. Για αυτό η επιθυμία της Μariam είναι να κάνει τα παιδιά της ευτυχισμένα.



1.

2.

Πρωτάκουστο - Σε εστιατόριο πληρώνονται για να είναι αγενές

 


Άνοιξε το πρώτο εστιατόριο που το προσωπικό πληρώνεται για να είναι αγενές


Στο Karen’s Diner ο πελάτης όχι μόνο δεν έχει δίκιο για τίποτα, αλλά ό,τι και αν πει το προσωπικό πραγματικά δεν ενδιαφέρεται.

To Karen’s Diner είναι μεν, εστιατόριο -που άνοιξε στο Σίδνεϊ- αλλά ενδεχομένως να είναι η μόνη επιχείρηση στην οποία όχι μόνο δεν έχει πάντα δίκιο ο πελάτης, αλλά πριν περάσει οποιοσδήποτε στα ενδότερα πρέπει να γνωρίζει ότι “μισούμε τις καλές υπηρεσίες. Βάλτε μας 1 στην αξιολόγηση. Το προσωπικό μας είναι αγενές, οι τρόποι μας ανύπαρκτοι και είναι το τέλειο μέρος για τις Κάρεν όλου του κόσμου να εκτονώσουν το θυμό και την απογοήτευση που νιώθουν για τον κόσμο. Σας ΠΡΟΚΑΛΟΥΜΕ να ζητήσετε τον μάνατζερ”.

Είναι χρήσιμο να ξέρετε πως το Κάρεν έχει γίνει viral όρος αναφοράς σε προνομιούχες γυναίκες της μεσαίας τάξης, που λατρεύουν να διαμαρτύρονται.

“Διαμαρτυρηθείτε όσο θέλετε, δεν μας ενδιαφέρει”

Όπως μπορείτε να διαβάσετε στην επίσημη ιστοσελίδα “θα σας υποδεχθούν και θα σας σερβίρουν αγενείς σερβιτόροι, οι οποίοι θα περιμένουν ως αντάλλαγμα να δώσετε ό,τι έχετε κατά την παραμονή σας στο εστιατόριο. Είναι ένα μέρος όπου μπορείτε να διαμαρτυρηθείτε, μέχρι να έλθουν οι αγελάδες στο σπίτι σας, γιατί κυριολεκτικά δεν μας ενδιαφέρει”. Όπως εξηγούν το προσωπικό πληρώνεται για να συμπεριφέρεται με αντιεπαγγελματικό τρόπο -είναι δηλαδή, μέρος της δουλειάς τους να ακούν τα παράπονα των πελατών.

Μπορείτε να περιμένετε καλό φαγητό, καλή διασκέδαση και μια γευστική εμπειρία που δεν είχατε ποτέ άλλοτε. Ενημερώστε μας αν έχετε τα γενέθλια σας ή αν σας λένε Κάρεν και σε ό,τι έχετε ιερό, μην ζητήσετε να μιλήσετε στον μάνατζερ. Υστερόγραφο: αν το όνομα σας όντως, είναι Κάρεν θα σας προσφέρουμε δωρεάν ποτά. Φέρτε την ταυτότητα σας”.

via

Nayia Kouls


Απίστευτη ιστορία - Μετά από 40 χρόνια επέστρεψε 40 ευρώ σε μπάρμαν

 


Απίστευτη ιστορία – Υπάρχει ακόμα ελπίδα

Ο πελάτης ενός μπαρ ο οποίος το είχε επισκεφθεί πριν από 10 με 11 χρόνια, αφού ήπιε τα ποτά του, έδωσε τα χρήματα που του ζητήθηκαν και αποχώρησε.
Ωστόσο, ο μπάρμαν έκανε τότε ένα λάθος το οποίο αφού το έφερε στο μνήμη του ο πελάτης, έσπευσε με μία απίστευτη κίνηση να το διορθώσει.

Με ένα γράμμα στο οποίο υπήρχε και το ποσό των 40 ευρώ ο πελάτης έσπευσε να επιστρέψει τα χρήματα που δεν του ανήκουν.

Το γράμμα που δημοσιεύει το zarpanews.gr, αναφέρει: “Ονομάζομαι Αριστοτέλης, δεν γνωριζόμαστε. Πριν κάποια χρόνια, 10 ή 11 ίσως, παρόλο που βρισκόμουν σε αρκετά δύσκολη οικονομική κατάσταση επέλεξα να βγω με μια κοπέλα και ήρθαμε στο μαγαζί σου.

Αφού ήπιαμε cocktails ζήτησα τον λογαριασμό. Το κόστος για αυτά που είχαμε πάρει ήταν 60 ευρώ, εγώ είχα ακριβώς 60 ευρώ, ένα χαρτονόμισμα των 50 ευρώ και ένα των 10 ευρώ. Τα έδωσα στον Bartender και εκείνος προφανώς μπέρδεψε το χαρτονόμισμα των 10 ευρώ, με των 50 ευρώ και μου έδωσε ρέστα 40 ευρώ. Εγώ, τα πήρα» .

Κάποια στιγμή, συνεχίζει, «ξεπετάχτηκε αυτή η ανάμνηση στο μυαλό μου και επειδή είναι η πρώτη και η τελευταία φορά που έχω πάρει κάτι που δεν μου ανήκει, είτε χρήματα, είτε αντικείμενο, επιθυμώ να το διορθώσω.

Ταπεινά λοιπόν και με σεβασμό σου ζητώ να δεχθείτε αυτά τα 40 ευρώ”».

Η πράξη αυτή του Αριστοτέλη έγινε δεκτή με μεγάλη χαρά και ενθουσιασμό από την διοίκηση του μπαρ και η συνιδιοκτήτρια Μαρίνα Μανωλαράκη, που την γνωστοποίησε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, εξέφρασε την έκπληξη, τη χαρά της, αλλά κυρίως όπως λέει, την αναζωογόνηση της ελπίδας, που στις μέρες μας τείνει να απολεσθεί πλήρως.

via


Μπορείτε να κάνετε την μέρα σας διαφορετική

 


Κάθε μέρα καινούργια νέα κατακλύζουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης αλλά και το ίντερνετ. Αυτά τα νέα είναι συνήθως κακές ειδήσεις βασισμένα στον παλιό δημοσιογραφικό κανόνα πως «Μόνο τα κακά νέα είναι καλά νέα». Έτσι οι κακές ειδήσεις γεμίζουν τον τύπο αφού θεωρείται πως θα πουλήσουν καλύτερα και ευκολότερα.
Όμως δεν είναι μόνο τα κακά νέα των μέσων ενημέρωσης αλλά είναι και τα κακά γεγονότα που συμβαίνουν μπροστά στα μάτια μας. Εγκληματικότητα, ταραχές, ανισότητες στην κοινωνία, μας κρατούν αποπροσανατολισμένους και γίνονται τροχοπέδη στο να βιώσουμε θετικές εμπειρίες. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι υπάρχουν άσχημες καταστάσεις στην ζωή μας αλλά το να σκεφτόμαστε διαρκώς το κακό μας πάει πίσω και μας γεμίζει με φόβους.
Υπάρχουν καθημερινά όμορφες στιγμές στην ζωή μας που τις παραβλέπουμε ή τις προσπερνούμε γρήγορα. Στιγμές αληθινής ευτυχίας που παραβλέπουμε στη βιάση της καθημερινότητας.Αναθεωρείστε θετικά την ζωή σας, αλλά για να γίνει αυτό θα πρέπει να αναθεωρήσετε την κάθε μέρα σας. Μπορεί μερικές φορές να έχετε την αίσθηση ότι οι όμορφες στιγμές είναι λιγότερες από τις άσχημες αλλά δεν είναι έτσι.
Σας προτρέπω να δοκιμάσετε την παρακάτω άσκηση και να δείτε πόσο εύκολα θα βιώσετε μια θετική εμπειρία που θα έχει ένα πολύ θετικό αποτέλεσμα στην ζωή σας.
Άσκηση: όταν βρεθείτε το βράδυ στο κρεβάτι σας επανεξετάστε τη μέρα που περάσατε. Αφήστε τις αρνητικές σκέψεις και εικόνες να περνούν από το κεφάλι σας χωρίς να τις σκεφτείτε περισσότερο. Επικεντρωθείτε στα θετικά της ημέρας και μείνετε εκεί. Σκεφτείτε διεξοδικά αυτές τις μικρές απολαύσεις, τις στιγμές ευτυχίας ή απλώς τις στιγμές που σας έκαναν να αισθανθείτε καλά στη διάρκεια της ημέρας. Θα παρατηρήσετε πολύ γρήγορα ότι πραγματικά αυτές οι ευχάριστες στιγμές δεν είναι τόσο λίγες. Ένα διασκεδαστικό email που λάβατε, ένα σ” αγαπώ από το σύντροφό σας, το παιχνίδι του παιδιού σας, ένα ειλικρινές χαμόγελο, ένας έπαινος από το αφεντικό σας, μια καλή κουβέντα, μια όμορφη συζήτηση με φίλους, μια βόλτα και τόσα άλλα. Υπάρχουν αμέτρητα μικρά πράγματα που έρχονται στο μυαλό μας μόνο μέσα από μια στοχευμένη θετική σκέψη.
Κάντε αυτή τη μικρή άσκηση, και θα διαπιστώσετε το πόσο πιο καλά θα νιώσετε. Μπορείτε να το κάνετε και για μια ολόκληρη εβδομάδα, κατά προτίμηση γραπτώς, ώστε στο τέλος να ρίξετε μια ματιά στην λίστα των θετικών εμπειριών και να διαπιστώσετε πως πραγματικά δεν είναι λίγες. Αυτή η άσκηση έχει ακόμη ένα σκοπό. Αν γίνει συστηματικά για κάποιο καιρό θα »ρυθμίσει» το μυαλό σας να εστιάζει στις θετικές εμπειρίες. Θα σας βοηθήσει να δείτε με νέα μάτια την ζωή σας αλλά και να αντιλαμβάνεστε τις όμορφες στιγμές καλύτερα.
Απλώς κάντε μια δοκιμή…


Αγάπα τον εαυτό σου. Δώσε προσοχή στη στιγμή. Έχε λίγη τρέλα μέσα σου.
Μέτρησε τις αρετές σου. Αφέσου για λίγο.

 Οι όμορφες στιγμές είναι δίπλα σου και δεν τις βλέπεις…

Βιβλιογραφία: Η δύναμη της θετικής σκέψης, Gilbert Oakley, Εκδ. Μπίμπης – Στερέωμα

Πώς Μετατρέπουμε αρχεία word σε pdf και το αντίθετο















Πως να μετατρέψουμε τα αρχεία word σε pdf και το αντίθετο.


Αγία Θεοδώρα η Πελλοπονήσια (Βίος και video)







Η Αγία Θεοδώρα καταγόταν από την Αγιοτόκο και Ηρωοτόκο Πελοπόννησο γι’ αυτό και από κάποιους ονομάζεται Αγία Θεοδώρα η «Πελοποννήσια». Ως προς την καταγωγή της πιθανότερες περιοχές φαίνεται να είναι η Αρκαδία και η Μεσσηνία.

Έζησε κατά τον 9ον αιώνα μ.Χ. (κατά άλλους τον 10ο αιώνα μ.Χ.) δηλαδή στα χρόνια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Οι γονείς της υπήρξαν άνθρωποι πτωχοί και άσημοι αλλά αγαπούσαν τον Θεό και μετέδωσαν στα παιδιά τους την πίστη στο Χριστό. Από μικρή ηλικία η Θεοδώρα, σε σχέση με τα άλλα της αδέλφια, είχε μία ιδιαίτερη αγάπη και κλίση προς τα θεία. Αγαπούσε τον Θεό σε τέτοιο βαθμό που επιθύμησε να αφιερώσει όλη της την ζωή Σ’ αυτόν. Αποκτούσε μέρα με τη μέρα αυτό που οι Άγιοι Πατέρες ονομάζουν «Ἔρωτα Χριστοῦ».

Μεγαλώνοντας αποφασίζει να εγκαταβιώσει σε μοναστήρι και εκεί να καλλιεργήσει τον έρωτά της για τον Χριστό. Το παράδοξο όμως είναι ότι δεν προτίμησε ένα γυναικείο μοναστήρι αλλά ένα ανδρικό! Παρουσιάστηκε στην μονή της «Παναΐτσας», μία μονή που βρίσκεται στα όρια των Νόμων Αρκαδίας – Μεσσηνίας, ως άνδρας με το όνομα «Θεόδωρος». Δεν μπορούμε με σιγουριά να υποστηρίξουμε για πιο λόγο το έκανε αυτό. Πιθανόν ήθελε να εξαφανιστεί εντελώς από τους γνωστούς της.

Στην ανδρώα μονή που εγκαταβίωσε δεν άργησε να καταστεί παράδειγμα υπομονής, υπακοής και ταπείνωσης. Οι αρετές αυτές την οδηγούσαν σταδιακά σε μεγάλη πνευματική πρόοδο που αναγνωριζόταν από τον Ηγούμενο και τους συνμοναστές της. Οι Πατέρες της Μονής, θαυμάζοντας την προσωπικότητα και τα χαρίσματα που τον διέκριναν, του εμπιστεύτηκαν τις εξωτερικές εργασίες της Μονής. Πράγματι, στο διακόνημα αυτό βρίσκονται πάντα μοναχοί ή μοναχές με εμπειρία στην πνευματική ζωή.

Την ίδια χρονική περίοδο συνέβει στην ευρύτερη περιοχή της Πελοποννήσου φοβερός λιμός, έτσι που ο κόσμος και η Μονή κινδύνευσαν από ασιτία. Όλοι οι Πατέρες έστρεψαν τα βλέμματά τους στον «Θεόδωρο» ως τον μοναδικό που μπορούσε να βοηθήσει σ’ αυτήν την τόσο δύσκολη κατάσταση. Πράγματι, ο «Θεόδωρος» επισκέφτηκε πολλά σπίτια Χριστιανών προκειμένου να τους στηρίξει και αν ήταν δυνατόν να εξοικονομήσει κάτι και για την μοναστική αδελφότητα.

Συνέβη όμως κάτι φοβερό! Μία γυναίκα ξεστόμισε εναντίον του μία βαριά κατηγορία. «Ο καλόγερος, είπε, με άφησε έγκυο!». Η είδηση αυτή διαδόθηκε γρήγορα! Μία δεινή συκοφαντία είχε ήδη στηθεί. Οι γονείς της εγκυμονούσας γυναίκας θυμωμένοι ανέβηκαν στο μοναστήρι και βίαια πρόσταξαν τον «Θεόδωρο» να τους ακολουθήσει. Ο «μοναχός» αν και αρνήθηκε την κατηγορία δεν αρνήθηκε να τους ακολουθήσει. Στη συνέχεια τον δίκασαν με συνοπτικές διαδικασίες και τόν έκριναν ένοχο. Έλαβε την εσχάτη των ποινών, «θάνατον δια αποκεφαλισμού». Αν και μπορούσε με την αποκάλυψη του σώματός του να αποδείξει την αθωότητά του, προτίμησε να «σηκώσει» το βάρος της συκοφαντίας! Ως τόπος του μαρτυρίου ορίστηκε το χωριό Βάστα στην περιοχή της Αρκαδίας. Ο δήμιος τον οδήγησε μέχρι εκεί ενώ ο «Θεόδωρος» ακολουθούσε «ὡς ἀμνός ἄφωνος». Μετά από λίγη ώρα η ψυχή της Αγίας Θεοδώρας φτερούγισε προς τον ουρανό, στην ετοιμασμένη θέση των οσιοπαρθενομαρτύρων της Εκκλησίας μας.

Ο δήμιος και οι συνεργάτες του, που αποκεφάλισαν την μάρτυρα, διέκριναν το σώμα της γυμνό και μεταμεληθέντες ζήτησαν συγχώρεση από τον Θεό.

Το θαυμαστό γεγονός έγινε γνωστό παντού! Ο Ηγούμενος και οι συμμοναστές θρηνολογώντας έφθασαν στον τόπο του μαρτυρίου και δοξάζοντας τον Θεό ενεταφίασαν το σώμα της στην Ιερά Μονή τους ή κατά την γνώμη άλλων στον ίδιο τόπο του μαρτυρίου της.

Λέγεται, ότι πριν τον αποκεφαλισμό της, η Αγία ζήτησε από τον Θεό το σώμα της να γίνει ναός, οι τρίχες της κεφαλής της να γίνουν δένδρα και το αίμα της ποτάμι. Πράγματι, στην στέγη του ιδρυθέντος ναού που βρίσκεται στη Βάστα της Αρκαδίας ανεφύησαν 17 δένδρα, τα οποία παραδόξως στέκονται στην στέγη και ομολογούν ότι «ὅπου ὁ Θεὸς δὲ βούλεται νικᾶται φύσεως τάξις».



Είδα τον Θεό και τον ρώτησα για σένα και για μένα



Χθες, μεσάνυχτα και κάτι ή παρά κάτι... Κάπου εκεί γύρω.. Άκουσα μια φωνή. 

- 'Εμαθα πως, με γυρεύεις. 

- Ποιος;  Εγώ; 

- Ναι. Εσύ.

- Και, ποιος είσαι εσύ;

- Δεν με γνωρίζεις; Είμαι αυτός που τον θυμάσαι όταν έχεις προβλήματα. Είμαι αυτός που του ζητάς  βοήθεια. Είμαι αυτός που εμπιστεύεσαι πιο πολύ από όλους. 

- Είσαι ο Θεός μου; Είσαι ο φίλος μου; Η παρηγοριά μου; Είσαι εσύ που γνωρίζεις τα πάντα... και τα πάντα για μένα και για όλους;


- Είμαι αυτός που βλέπει μέσα στην μέρα. Είμαι αυτός που βλέπει μέσα στο σκοτάδι. Είμαι αυτός που βλέπει γύρω σου και αυτός που βλέπει μέσα σου. Είμαι αυτός που διαβάζει τις σκέψεις σου, τα όνειρα σου. Είμαι αυτός που γνωρίζει τις απορίες σου, αυτός που βρίσκει λύσεις στα προβλήματα σου. Είμαι αυτός που τον θυμάσαι μόνο όταν έχεις αγωνία, άγχος, προβλήματα, αρρώστιες, απορίες.

- Πως το ήξερες πως σε ζητώ;

- Δεν είμαι ο Θεός;

- Ναι είσαι. 'Αρα... Γνωρίζεις γιατί σε γυρεύω.


- Ναι ξέρω. Πάντα ήξερα. Ήξερα πως θα έρθει αυτή η ημέρα πριν γεννηθείς. Όμως, ρώτησε με. Θα σου απαντήσω.  Γρήγορα όμως, γιατί δεν έχω και πολύ χρόνο. Κάποιος, κάπου εκεί κοντά σου, στην γη με φωνάζει. Θέλει να μάθει και αυτός όσα θέλεις και εσύ. Ακριβώς τα ίδια.  Έχει τις ίδιες απορίες. 

- Έχω πολύ άγχος. Από το πρωϊ που ξυπνώ μέχρι το βράδυ που κοιμάμαι. Πως, μπορώ να το ξεπεράσω;

- Πρώτα, πρώτα πρέπει να σταματήσεις να σκέφτεσαι για το μέλλον. Να σταματήσεις να αγωνιάς αν θα έχεις φαγητό το μεσημέρι, το βράδυ ή το πρωί. Να σταματήσεις να  γύρω φέρνεις τις σκέψεις σου στο αύριο. Να σταματήσεις να σκέφτεσαι τι θα συμβεί ύστερα από ένα, δύο ή περισσότερα χρόνια. Το άγχος προκαλεί αρρώστιες. Πρέπει να μάθεις να έχεις ηρεμία και γαλήνη. Πρέπει να μάθεις να προσεύχεσαι. Το μέλλον άφησε το σε μένα. Ζήσε το παρών. 

- Μα;

- Δεν υπάρχει μα. Δεν με φώναξες; Δεν με ήθελες; Δεν με γύρευες; Δεν ήθελες να βρω λύσεις στα προβλήματα σου; Τώρα, κάθισε  ή ξάπλωσε ή να πηγαινοέρχεσαι. Κάνε αυτό που θέλεις. Έχεις το δικαίωμα της ελεύθερης βούλησης. Όμως, μην αγχώνεσαι για το μέλλον. Εγώ είμαι εδώ. Εγώ θα είμαι πάντα εδώ. Δίπλα σου. Κοντά σου.  Εγώ θα βρίσκω λύσεις στα προβλήματα σου. Ζήσε το τώρα και μην σκέφτεσαι το αύριο. Όμως, σου ζητώ να μάθεις να το ζεις μέσα στην αγάπη,  την ηρεμία, την γαλήνη, την τιμιότητα, την δικαιοσύνη. Αν δεν έχεις άγχος δεν θα αρρωστάς εύκολα. Εμπιστεύσου με. 

- Σε εμπιστεύομαι. 

- Δείξε το με πράξεις. Απόδειξε το. Μην αγχώνεσαι.

- Όταν ήμουν παιδάκι ήθελα να...

- Να μεγαλώσεις. Να ξεφύγεις από τα προβλήματα της παιδικής ζωής. Από το άγχος που προκαλούν τα διαβάσματα. Τα διαγωνίσματα. Οι εξετάσεις. Αγωνιούσες πότε θα τελειώσει το σχολείο. Πότε θα βρεις δουλειά. Και τώρα που μεγάλωσες... Λες: "Τα καλύτερα χρόνια....... είναι τα παιδικά, τα μαθητικά. Μακάρι να ήμουν παιδί. Μακάρι να ήμουν μαθητής. Να μην είχα άγχος." Κατάλαβες πως το άγχος των παιδικών και των μαθητικών χρόνων δεν συγκρίνεται με το άγχος ενός μεγάλου.

- Ακριβώς, έτσι!!! Αν ήξερα πως είναι η ζωή του μεγάλου δεν θα ήθελα να μεγαλώσω. Θα ήθελα να ήμουν πάντα παιδί. Θα ήθελα να διάβαζα. Πεθύμησα τα μαθητικά τα χρόνια. Πεθύμησα την παιδική ζωή. Πεθύμησα τα παιδικά παιχνίδια. Αχ!! Και να ξανά γινόμουν παιδί. Δεν γίνεται Θεέ μου να το ξαναπάρουμε από την αρχή; Να ξαναγεννηθώ;

- Το ξέρεις πως δεν γίνεται. Όμως, αν το θέλεις, μπορείς να βγάλεις το παιδί που κρύβεις εδώ και χρόνια μέσα σου. Γιατί βρίσκεται εκεί. Μέσα σου. 

- Δεν κατάλαβα. 

- Μεγάλωσες... Για αυτό, να σκέφτεσαι σοφά λόγω της πείρας που έχεις στην ζωή.  Όμως, να μάθεις να νοιώθεις σαν παιδί. Να αγαπάς σαν παιδί. Να συγχωράς σαν παιδί. Να παίζεις και να γελάς με την καρδιά σου, σαν παιδί. Εσύ, μεγάλε... Να μάθεις να προσέχεις το παιδί που, έχεις μέσα σου. Τότε, θα νοιώθεις άνετα με εσένα, ειρηνικά, γαλήνια. Τότε, θα μάθεις να αγαπάς αληθινά. Θα μάθεις τι πάει να πει αγάπη. Να μάθεις ότι δεν μπορείς να αναγκάζεις τους άλλους να σε αγαπήσουν με την βία. Να μάθεις ότι πρέπει να γίνεις άξιος για να αγαπηθείς. Να μάθεις πως, αξία δεν έχουν τα λεφτά, τα υλικά αγαθά. Αξία έχει να μάθεις να αγαπάς και να αγαπιέσαι. Να εκφράζεις και να δείχνεις τα αισθήματα σου. Να μάθεις την συγχώρεση, συγχωρώντας. Να μάθεις να αγαπάς και να σέβεσαι. Να μάθεις να προσέχεις το παιδί που κρύβεις μέσα σου και ταυτόχρονα τα παιδιά όλου του κόσμου. Να μάθεις, να σέβεσαι μικρούς και μεγάλους. Να μάθεις να αγαπάς και να δείχνεις τα αισθήματα σου με πράξεις πριν να είναι πολύ αργά. Να μάθεις να ακούεις την καρδιά σου. Να μάθεις να λέεις σ΄ αγαπώ σε αυτούς που αγαπάς.

- Θεέ μου, θα ΄θελα να ρωτήσω...

- Μην ρωτάς. Είπαμε ξέρω. Σου απάντησα. 

Nayia Kouls







Η μεγάλη ιστορία του άρτου


Άρτος, μία ολόκληρη ιστορία!

Το ψωμί είναι η βάση της διατροφής μας από τα αρχαία χρόνια και η ιστορία του είναι μεγάλη. Ο «Σποδίτης» άρτος ήταν το ψωμί των αρχαίων χρόνων. Αργότερα, έμεινε γνωστός ως «σταχτοκυλισμένος» ή «σταχτοκουλούρα» διότι ψηνόταν μέσα στη χόβολη με την ανθρακιά. Ο «Πλακίτης» άρτος ενεμφανίσθη αργότερα και όπως προδίδει η ονομασία του, ψηνόταν επάνω σε θερμασμένες πλάκες. Κατά τους Βυζαντινούς και νεωτέρους χρόνους επεκράτησε η ονομασία «Κεραμόπιττες». Ο «Κλιβανίτης» άρτος των μέσων και νεότερων χρόνων, ψήνονταν κι αυτός επάνω σε θερμασμένες πλάκες, μόνο που σκεπάζονταν με τη «γάστρα», ένα σιδηρό, ημισφαιρικό καπάκι. Τέλος, το πιο πρόσφατο είδος είναι ο «φουρνάκειος» άρτος που ψήνεται ακόμη και σήμερα, στους χτιστούς φούρνους. Όλη αυτή την τέχνη, ζυμωμένη με το μεράκι των αρτοτεχνιτών, απολαμβάνει ο καθένας σε καθημερινή βάση.

Η «διαδρομή» μιας χωριάτικης φραντζόλας, λίγα λόγια για την ιστορία του ψωμιού και συνταγές ξεχασμένες, αρχαιοελληνικές, για να μάθετε να φτιάχνετε το δικό σας.

 Κανείς δεν γνωρίζει αν το ψωμί προηγείται της μπίρας, ή ο ζύθος του άρτου. Για το θέμα αυτό τσακώνονται ακόμη και οι ειδικοί! Αυτό που ξέρουμε είναι πως πριν από τη γεωργία εμφανίστηκαν οι πρώτες πιτούλες, ψημένες σε πυρακτωμένες πέτρες αλλά και οι πρώτες πηχτές μπίρες από δημητριακά που οι προϊστορικοί άνθρωποι συνέλεγαν με κόπο. Πάντως, οι δύο πρώτοι τρόποι συντήρησης της σοδειάς είναι απόλυτα συνδεδεμένοι, αφού ή το προζύμι (ξινισμένη ζύμη προηγούμενων ημερών) αποτελεί μαγιά για να αρχίσει η ζύμωση του χυμού κοπανισμένου κριθαριού (ενίοτε ψημένου) που δίνει την μπίρα ή η μαγιά από την μπίρα, αναμιγνύεται στη ζύμη του ψωμιού για να φουσκώσει (κι αυτό ζύμωση). Από την απλή πίτα αραβικού, κυπριακού τύπου, την ελλαδική για σουβλάκι, του διπυρίτη πάξαμο (παξιμάδι από το όνομα του πλακουντοποιού Πάξαμου) ως τους πολυποίκιλους πλακούντες (λαγάνες) των Αρχαιοελλήνων (με βότανα, καρυκεύματα, μέλι, τυρί...), τα μπαχαρόψωμα του Μεσαίωνα και το ψωμί σόδας των Ιρλανδών, οι συνταγές για ψωμί είναι άπειρες. Σας προτείνω μερικές ξεχασμένες αρχαιοελληνικές συνταγές από το βιβλίο μου «Ιστορία της μαγειρικής και της διατροφής» (εκδ. Le Monde). Αλλά ας ξεκινήσουμε από το χρονικό μιας φραντζόλας στην Αγόριανη Παρνασσίδος με μάστορα το φίλο μου Δημήτρη Αρβανίτη και συνεργάτες του τη γυναίκα του Γεωργία και τη μητέρα του κυρία Βάσω.

 ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΜΙΑΣ ΧΩΡΙΑΤΙΚΗΣ ΦΡΑΝΤΖΟΛΑΣ 

Βράδυ της προηγουμένης: αλεύρι (ανάμειξη χωριάτικου, μαλακού, σκληρού) + νερό + μαγιά + προζύμη (ζύμη της προηγουμένης) νια να βγει η «καρδιά» του ψωμιού της επομένης. Μετά το πρώτο ζύμωμα θα αναπαυθεί σκεπασμένο ώς το πρωί. Φόρτωμα του πάνω μέρους του φούρνου με χονδρά ξύλα ώστε να στεγνώσουν. 

  1. 5.30 π.μ.: ενώ πίνουμε τον πρώτο καφέ με παξιμάδι αρχίζει το «ανάπιασμα», η ανάμειξη δηλαδή της  προζύμης με νέα ποσότητα αλεύρων, νερού και λίγου αλατιού. Νέα ανάπαυση της ζύμης. 
  2. 5.45 π.μ.: κατέβασμα του ξύλου από το πάνω μέρος στον καυστήρα, άναμμα.
  3. 6.05 π.μ.: καθαρίζεται ο φούρνος.
  4. 6.10 π.μ.: αρχίζει το ζύγισμα φραντζόλα φραντζόλα.
  5. 6.15 π.μ.: με την προσέλευση των «αρτεργατών» το ζύμωμα ξεκινά και γεμίζουν οι πινακωτές με 200 περίπου ψωμιά. Νέα ξεκούραση της ζύμης, καφές και φόρτωμα του φούρνου με ξύλα.
  6. 6.30 π.μ.: ο Δημήτρης αρχίζει το φούρνισμα, αφού χαράξει τις φραντζόλες.
  7. 6.45 π.μ.: τουμπάρισμα και νύρισμα των ψωμιών (στο κέντρο ο φούρνος καίει παραπάνω). 
  8. 7 π.μ.: βγαίνουν οι πρώτες φραντζόλες που «μοσχοβολάνε» ποιότητα, τέχνη και μόχθο. Μπαίνουν νέες για ψήσιμο.
  9. 7.15 π.μ.: μπαίνουν οι πρώτες λιχουδιές, τυρόπιτες, τυρόψωμο κ.λπ. 
  10. 8.45 π.μ.: έρχονται τα πρώτα ψησίματα των πελατών.

 ΣΥΓΚΟΜΙΣΤΟΣ ΑΜΗΤΙΣΚΟΣ 

Ψωμί πολύσπορο με ξινόγολο ή γάλα. Ανακατεύουμε 

  1. 250 γρ. αλεύρι σικάλεως, 
  2. 250 γρ. αλεύρι κριθαριού,
  3. 250 γρ. ρεβιθάλευρα,
  4. 250 γρ. αλεύρι ολικής αλέσεως.

Ανοίγουμε το μείγμα σαν ηφαίστειο και προσθέτουμε 
250 γρ. προζύμη και νερό. 

Ζυμώνουμε και αφήνουμε τη ζύμη να φουσκώσει για 2 ώρες. Διορθώνουμε με λίγο αλεύρι και 200 χίλιοστόλιτρα ξινόγαλο. Αφήνουμε το μείγμα να ηρεμήσει και πλάθουμε τη ζύμη σε σχήμα λαγάνας. Την ταπώνουμε με τα δάχτυλα. Περνάμε από πάνω ένα βρεγμένο βετέξ, τοποθετούμε νιφάδες σικάλεως και κριθαριού, λαδώνουμε και ψήνουμε στο φούρνο, σε θερμοκρασία 180 βαθμών περίπου μία ώρα. 

ΕΓΚΡΙΤΙΔΑ

 Ψωμί του τηγανιού με μέλι και σουσάμι 1 μπαλάκι προζύμη βάρους 250 γρ. 
Ανοίγουμε σαν ηφαίστειο τα 750 γρ. αλεύρι ολικής αλέσεως και βάζουμε μέσα το προζύμι, 
3 κουταλιές της σούπας μέλι, 
μια πρέζα αλάτι, 
1 ποτήρι νερό και ζυμώνουμε. 
Αφήνουμε τη ζύμη να φουσκώσει για 2 ώρες σε ζεστό μέρος, διορθώνουμε με λίγο αλεύρι και 2 κουταλιές μέλι που έχουμε διαλύσει σε χλιαρό νερό. Το αφήνουμε να ηρεμήσει και ψήνουμε σε λαδωμένο τηγάνι, περιχύνοντας με μέλι και πασπαλίζοντας με λευκό σουσάμι. Το ψήσιμο διαρκεί περίπου τρία τέταρτα της ώρας στους 180 βαθμούς. 

ΚΛΙΒΑΝΙΤΗΣ ΚΕΚΑΡΥΚΕΥΜΕΝΟΣ

 Ψωμί φουρνιστό με μπαχαρικά

 Παίρνουμε 750 γρ. ολικής αλέσεως, το ανοίγουμε σαν ηφαίστειο και βάζουμε 
250 γρ. προζύμη. 
Προσθέτουμε 

  1. 1 κτγ γλυκάνισο, 
  2. 1/2 κτγ τριμμένο κύμινο, 
  3. 1/2 κτγ σκόνη κόλιανδρου,
  4. 1/2 κτγ μίγμα πιπεριών, 
  5. 1 πρέζα αλάτι και
  6. 1 πρέζα κρόκο (ζαφορά) βρασμένο σε λίγο νερό.

 Ζυμώνουμε και αφήνουμε τη ζύμη να φουσκώσει για 2 ώρες σε ζεστό μέρος. Διορθώνουμε με λίγο αλεύρι και αφήνουμε τη ζύμη να ηρεμήσει. Την ανοίγουμε και πλάθουμε πλακούντα τον οποίο ταπώνουμε με τα δάχτυλα. Το περνάμε με βρεγμένο βετέξ και βάζουμε από πάνω λίγο χοντρό αλάτι και σπόρους γλυκάνισο. Ψήνουμε για μία ώρα περίπου, σε θερμοκρασία 180 βαθμών.

 Άρθρο του Αλέξανδρου Γιώτη στην Στήλη «Γεύση», Ένθετο «Κ», τεύχος 122, Καθημερινή της Κυριακής, 2 Οκτωβρίου 2005 
Via: nektar

Μήπως χαθώ εκεί πάνω η αγράμματη


 Κάποια αγράμματη αλλά ευσεβής γιαγιά, πήγε μια μέρα στην Εκκλησία και άκουσε τον ιεροκήρυκα να λέει:

- Αυτός που δεν διαβάζει την Αγία Γραφή, δεν θα σωθεί!
Η γιαγιά μόλις άκουσε το λόγο αυτόν χλώμιασε, απογοητεύτηκε και γυρίζοντας σπίτι, λέει στην κόρη της:
- Παιδί μου θα κολαστώ, διότι δεν διαβάζω την Αγία Γραφή!
Η κόρη της προσπάθησε να την καθησυχάσει, αλλά ματαίως...
Μια μέρα, αποφάσισε η γιαγιά να πάει σε έναν φωτισμένο γέροντα, για να την βοηθήσει. Η γιαγιά μόλις τον είδε, του λέει:
- Πάτερ μου, δεν θα σωθώ, διότι δεν διαβάζω την Αγία Γραφή, διότι είμαι αγράμματη!
Ο γέροντας όμως την καθησύχασε και της είπε:
- Και πώς σώθηκαν τόσοι και τόσοι αγράμματοι άνθρωποι γιαγιά; Μάλιστα έχουμε και Αγίους, που ήταν τελείως αγράμματοι! Αυτοί πως σώθηκαν; Τα γράμματα δεν σώζουν, αλλά ούτε και η αμορφωσιά κολάζει. Λοιπόν γιαγιά, θα κάνεις το εξής: Θα παίρνεις το Ευαγγέλιο, θα το ανοίγεις στην πρώτη σελίδα, θα βάζεις την παλάμη σου πάνω στο Ευαγγέλιο και μετά θα πηγαίνεις στο εικονοστάσι και θα λες την εξής προσευχή: ''Χριστέ μου, αυτά που γράφεις στο Ευαγγέλιο, βάλτα μέσα στην καρδιά μου!''. Την άλλη μέρα θα βάζεις την παλάμη σου στην δεύτερη σελίδα κ.ο.κ.
Η γιαγιά εφάρμοσε κατά γράμμα τα λόγια του γέροντα για αρκετούς μήνες. Μια μέρα στο σπίτι παίζανε τα εγγονάκια της και άρχισαν να μιλάνε άσχημα και να κατακρίνουν. Η γιαγιά το άκουσε και τα παρατήρησε, λέγοντάς τα:
- Παιδιά μου, μην κρίνετε για να μην κριθείτε!
Κόκκαλο η κόρη της!
- Μάνα, αυτό που είπες, από που το άκουσες και το είπες; Αυτό το λέει το Ευαγγέλιο, εσύ δεν ξέρεις γράμματα, ποιός σου το είπε;
- Παιδί μου, δεν το άκουσα από κάπου, αλλά βγήκε μέσα από την καρδιά μου!
Από την στιγμή εκείνη, άρχισε η γιαγιά να αναπαράγει λόγια του Ευαγγελίου, χωρίς να το καταλαβαίνει! Η γιαγιά επειδή έκανε υπακοή στον γέροντα με πίστη και απλότητα, άρχισε ο Χριστός να εμφυτεύει τα λόγια του Ευαγγελίου στην καρδιά της.
Αυτό που θα μας σώσει είναι η πίστη στον Χριστό και όχι η μόρφωσή μας. Εξάλλου ο Χριστός, επέλεξε αγράμματους ανθρώπους για Μαθητές Του, για να δείξει, ότι μπορεί να σε κάνει πάνσοφο, ακόμα και αν είσαι αγράμματος, αρκεί να έχει κανείς πίστη και ταπείνωση...
Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα

Εμπιστοσύνη στην πρόνοια του Θεού...(διδακτική Ιστορία )



Μπροστά από μισό περίπου αιώνα ζούσε ένας αγροφύλακας, πού τον έλεγαν Αντώνη και ήταν γνωστός σε πολλά χωριά της Κόνιτσας, ιδίως για τη μεγάλη του οικογένεια. Είχε εννιά παιδιά, από δύο έως δέκα εφτά χρονών. Έξι ήταν κορίτσια και τρία αγόρια Ήταν άνθρωπος διαφορετικός, με ξεχωριστό ήθος και ασυνήθιστη συμπεριφορά.
Όσοι τον γνώριζαν, τον περιέγραφαν με υπερβολικά λόγια. Οι περισσότεροι τον επαινούσαν και τον συμπαθούσαν. Υπήρχαν, βέβαια, κι εκείνοι, πού τον αντιπαθούσαν, χωρίς αιτία και μιλούσαν περιφρονητικά. Ό ίδιος, αδιαφορώντας για το τι λένε οι άλλοι, ήταν ορμητικός στη ζωή του. Απ’ τους ανθρώπους δεν ζητούσε βοήθεια. Προσπαθούσε με τις δικές τους δυνάμεις να καλύπτει τις βασικές ανάγκες της οικογένειας του. Είχε το μικρό μισθό του, τα χωράφια, το κυνήγι και μερικά ευκαιριακά μεροκάματα.
Ή γυναίκα του, ή Δέσπω, ήταν απλή και προσπαθούσε να μεγαλώσει τα παιδιά της με αξιοπρέπεια, χωρίς γογγυσμούς και θορύβους. Ήταν και απερίεργη. Δεν ήθελε να μαθαίνει τι συνέβαινε στους άλλους, στα ξένα σπίτια Απέφευγε το κουτσομπολιό και τις φιλονικίες. Ωστόσο, οί άλλοι ασχολούνταν καθημερινά με το σπίτι της. Τη σχολίαζαν με τρόπο σκληρό και τη χαρακτήριζαν καθυστερημένη, γιατί δεν έκανε εκτρώσεις. Ή Δέσπω δεν έβγαινε απ’ το σπίτι. Είχε πάντα δουλειές και ήταν μόνιμα κουρασμένη.
Ή φτώχεια της ήταν εμφανής και δικαιολογημένη. Άλλα και ή αδιαφορία των ευπόρων μεγάλη. Δεν θυμόταν ή Δέσπω ποτέ να της έχει συμπαρασταθεί κάποιος. Ούτε μια δραχμή ούτε μια καραμέλα για τα παιδιά της.
Ό Αντώνης, κάθε φορά, πού γυρνούσε απ’ τα χωριά στα οποία υπηρετούσε, κάτι είχε στον τορβά του. Οί άνθρωποι πάντα του έδιναν, γιατί τον θαύμαζαν και τον αγαπούσαν. Τα παιδιά του άνοιγαν τον τορβά, για να δουν τι είχε μέσα Τα λουκούμια, οι καραμέλες και τα φρούτα εξαφανίζονταν αμέσως. Μερικές φορές, όταν έβρισκε ευκαιρία, τα καταβρόχθιζε μόνος του ό ζωηρός και σωματώδης Νικόλας, το τρίτο παιδί της οικογένειας.
Στο σχολείο τα παιδιά του Αντώνη και της Δέσπως ήταν καλοί μαθητές. Δεν αντιμετώπιζαν δυσκολίες και δεν δημιουργούσαν προβλήματα στα αλλά παιδιά ήταν κοινωνικοποιημένα και δεν είχαν απαιτήσεις. Όχι πως υποχωρούσαν συνέχεια και δέχονταν να τους κοροϊδεύουν οί άλλοι, αλλά δεν είχαν εγωισμό και πονηριά.
Ό Αντώνης ήταν αγνός άνθρωπος. Ό χαρακτήρας του τραχύς, ντόμπρος και αποφασιστικός. Αγωνιζόταν αδιάκοπα για την οικογένεια του, γι` αυτό και βρισκόταν σε διαρκή κίνηση. Όλες τις εποχές. Και το χειμώνα, πού δεν υπήρχε κανένας λόγος να τρέχει από χωριό σε χωριό για τυχόν αγροτοζημιές. Ήθελε να γεμίζει καθημερινά τον τορβά του, γιατί καθημερινά έπρεπε να θρέφει δέκα στόματα Μια φορά το μήνα πήγαινε και στη χαράδρα του Αώου, οπού υπήρχαν πολλά γιδοπρόβατα.
Έφτανε μέχρι την τοποθεσία Μύγα περνούσε πάντα απ’ το μοναστήρι του Στομίου, οπού έκανε στάση, Ιδίως όταν γύριζε. Τότε βρισκόταν εκεί ο μοναχός Παΐσιος, νέος μοναχός, πού είχε έρθει απ’ το Άγιο Όρος. Ό Αντώνης γνώριζε το μοναχό και συχνά του εκμυστηρευόταν ότι τον απασχολούσε. Εκείνος ήταν πρόθυμος πάντα και προσπαθούσε με πολλούς τρόπους να βοηθάει τον πολύτεκνο αγροφύλακα.
Στο μοναστήρι ο Αντώνης ήθελε να ανάβει μόνος του τα καντήλια και να προσεύχεται μπροστά στην εικόνα της Παναγίας για την οικογένεια του. Ό μοναχός Παΐσιος άφηνε τον Αντώνη ελεύθερο, γιατί γνώριζε την καλή του προαίρεση και τη βαθιά του πίστη. Δεν μπορούσε, όμως, να εξηγήσει τον πυροβολισμό, πού άκουγε κάθε φορά, πού απομακρυνόταν απ’ το μοναστήρι ο Αντώνης. Ήξερε ότι είχε πάντα το δίκαννο κοντά του, άλλα δεν γνώριζε τι σημάδευε. Δεν τον είχε ρωτήσει, γιατί δεν ήθελε να φανεί περίεργος. Συνεχιζόταν αυτή ή τακτική για αρκετούς μήνες. Κάποτε, όμως, ομοναχός, ετοιμάζοντας καφέ στον Αντώνη, βρήκε την κατάλληλη στιγμή και τον ρώτησε:
-Βρε Αντώνη, κάθε φορά, πού φεύγεις απ’ το μοναστήρι, ακούω και μια ντουφέκια. Τι βρίσκεις και σημαδεύεις;
Ό Αντώνης, λίγο ανήσυχος, αποκάλυψε:
—Ξέρεις, παππούλη, εγώ έχω μεγάλη οικογένεια και τα οικονομικά μου είναι λιγοστά Δεν φτάνουν ν’ αγοράσω κρέας νια τα παιδιά μου. Έτσι παίρνω κοντά και το δίκαννο κι όταν βρω κάτι στο βουνό, το σκοτώνω.
-Μα εσύ ντουφεκάς κάθε φορά, πού έρχεσαι εδώ.
-Πρέπει να στο φανερώσω, παππούλη, τι κάνω. Όταν ανάβω τα καντήλια, κάνω την προσευχή μου και ζητάω απ’ την Παναγία να με βοηθήσει να πάω στα παιδιά μου λίγο κρέας. Κι εκείνη πάντα βοηθάει. Εγώ παίρνω λάδι απ’ το καντήλι της και αλείφω κάθε φορά το στόχαστρο, πού είναι πάνω στην κάνη και όλο κάτι βρίσκω.
-Πιστεύεις ότι σε βοηθάει ή Παναγία σ’ αυτό;
-Βέβαια, παππούλη. Σε μια συγκεκριμένη μεριά, εκεί κοντά στον Ασπρόλακκο, τις περισσότερες φορές με περιμένει κάποιο αγριοκάτσικο, σταλμένο απ’ την Παναγία. Το σκοτώνω και το παίρνω.
Ό μοναχός Παΐσιος είχε μείνει κατάπληκτος απ’ αυτό, πού άκουσε. Ζήλευε τον Αντώνη για την πίστη του, αλλά και τον καθαρό του νου. Τον θαύμαζε, πού με την προσευχή εξασφάλιζε το κρέας των παιδιών του.
Ό Αντώνης, όταν σκότωνε το απαγορευμένο απ’ το νόμο ζώο, το σήκωνε στην πλάτη του και κατηφόριζε από ένα δικό του μονοπάτι κοντά στη όχθη του ποταμού Αώου, σ’ ένα κρυφό σημείο, οπού κανένας δεν μπορούσε να τον δει . Ήταν δύο μεγάλες πέτρες, πού είχαν σχηματίσει μια πυραμίδα κι ένα μικρό σπήλαιο, ενώ γύρω γύρω υπήρχαν ιτιές και διάφοροι θάμνοι. εκεί ό Αντώνης έγδερνε το αγριοκάτσικο, το κομμάτιαζε και το έβαζε μέσα στους τορβάδες του. Κι όταν εκείνος έφευγε απ’ το σπήλαιο, εμφανίζονταν οι αλεπούδες και τα τσακάλια, πού έτρωγαν ότι άφηνε ό λαθροκυνηγός. Συγχρόνως κατέβαιναν και τα κοράκια, πού ζητούσαν το δικό τους μερίδιο.
Ό Αντώνης, φορώντας την υπηρεσιακή του στολή, φορτώνονταν το κρέας, πού κάποτε έφτανε και τα είκοσι κιλά και οδοιπορούσε πολλές ώρες, για να φτάσει στο σπίτι του. Ή ικανοποίηση του ήταν βαθιά και ή ευχαριστία προς την Παναγία αδιάκοπη.
Όταν ό μοναχός Παΐσιος έφυγε απ’ το μοναστήρι του Στομίου, ό Αντώνης συνέχισε για λίγα χρόνια την ίδια διαδρομή, όσο άντεχαν οι σωματικές του δυνάμεις. Πολύ αργότερα, συνταξιούχος πια, έμαθε ότι ό γνωστός του μοναχός Παΐσιος βρισκόταν στο Άγιο Όρος και θέλησε να τον επισκεφθεί. Ή συνάντηση υπήρξε συγκινητική. Ό φημισμένος πια μεγάλος Γέροντας θυμήθηκε τα παλιά και συμβούλεψε το γερασμένο Αντώνη:
Να διατηρήσεις την εμπιστοσύνη σου στην πρόνοια του Θεού και να ‘σαι σίγουρος ότι όλα θα πηγαίνουν καλά.
”go"
RefreshPage