kkkkkkkkkkk

Κατάθλιψη, ψυχικές ἀρρώστειες, λύπη: Προσευχές

Ψαλμοί γιά τήν κατάθλιψη, σύμφωνα μέ τήν χρήση τοῦ Ψαλτηρίου, ἀπό τόν ἅγιο Ἀρσένιο τόν Καππαδόκη

Ψαλμός 4ος: Γιά νά θεραπεύσει ὁ Θεός τούς εὐαίσθητους ἀνθρώπους, πού ἀρρώστησαν ἀπό μελαγχολία ἀπό τή συμπεριφορά τῶν σκληρόκαρδων ἀνθρώπων.
Δ 4.Εἰς τὸ τέλος, ἐν ψαλμοῖς· ᾠδὴ τῷ Δαυΐδ.
2 ΕΝ τῷ ἐπικαλεῖσθαί με εἰσήκουσάς μου, ὁ Θεὸς τῆς δικαιοσύνης μου· ἐν θλίψει ἐπλάτυνάς με. οἰκτείρησόν με καὶ εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου. 3 υἱοὶ ἀνθρώπων, ἕως πότε βαρυκάρδιοι; ἱνατί ἀγαπᾶτε ματαιότητα καὶ ζητεῖτε ψεῦδος; (διάψαλμα). 4 καὶ γνῶτε ὅτι ἐθαυμάστωσε Κύριος τὸν ὅσιον αὐτοῦ· Κύριος εἰσακούσεταί μου ἐν τῷ κεκραγέναι με πρὸς αὐτόν. 5 ὀργίζεσθε, καὶ μὴ ἁμαρτάνετε·
ἃ λέγετε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν, ἐπὶ ταῖς κοίταις ὑμῶν κατανύγητε. (διάψαλμα). 6 θύσατε θυσίαν δικαιοσύνης καὶ ἐλπίσατε ἐπὶ Κύριον. 7 πολλοὶ λέγουσι· τίς δείξει ἡμῖν τὰ ἀγαθά; Ἐσημειώθη ἐφ’ ἡμᾶς τὸ φῶς τοῦ προσώπου σου, Κύριε. 8 ἔδωκας εὐφροσύνην εἰς τὴν καρδίαν μου· ἀπὸ καρποῦ σίτου, οἴνου καὶ ἐλαίου αὐτῶν ἐπληθύνθησαν. 9 ἐν εἰρήνῃ ἐπὶ τὸ αὐτὸ κοιμηθήσομαι καὶ ὑπνώσω, ὅτι σύ, Κύριε, κατὰ μόνας ἐπ’ ἐλπίδι κατῴκισάς με.

Ψαλμός 27ος Γιά νά θεραπεύσει ὁ θεός τούς νευρασθενεῖς καί τούς νευρόπονους. 
ΚΖ (ΚΗ) 27.
Τοῦ Δαυΐδ.
ΠΡΟΣ σέ, Κύριε, ἐκέκραξα, ὁ Θεός μου, μὴ παρασιωπήσῃς ἀπ’ ἐμοῦ, μήποτε παρασιωπήσῃς ἀπ’ ἐμοῦ καὶ ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. 2 εἰσάκουσον τῆς φωνῆς τῆς δεήσεώς μου ἐν τῷ δέεσθαί με πρὸς σέ, ἐν τῷ αἴρειν με χεῖράς μου πρὸς ναὸν ἅγιόν σου. 
3 μὴ συνελκύσῃς μετὰ ἁμαρτωλῶν τὴν ψυχήν μου καὶ μετὰ ἐργαζομένων ἀδικίαν μὴ συναπολέσῃς με τῶν λαλούντων εἰρήνην μετὰ τῶν πλησίον αὐτῶν, κακὰ δὲ ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν. 4 δὸς αὐτοῖς, Κύριε, κατὰ τὰ ἔργα αὐτῶν καὶ κατὰ τὴν πονηρίαν τῶν ἐπιτηδευμάτων αὐτῶν· κατὰ τὰ ἔργα τῶν χειρῶν αὐτῶν δὸς αὐτοῖς, ἀπόδος τὸ ἀνταπόδομα αὐτῶν αὐτοῖς. 
5 ὅτι οὐ συνῆκαν εἰς τὰ ἔργα Κυρίου καὶ εἰς τὰ ἔργα τῶν χειρῶν αὐτοῦ· καθελεῖς αὐτοὺς καὶ οὐ μὴ οἰκοδομήσεις αὐτούς. 6 εὐλογητὸς Κύριος, ὅτι εἰσήκουσε τῆς φωνῆς τῆς δεήσεώς μου. 
7 Κύριος βοηθός μου καὶ ὑπερασπιστής μου· ἐπ’ αὐτῷ ἤλπισεν ἡ καρδία μου, καὶ ἐβοηθήθην, καὶ ἀνέθαλεν ἡ σάρξ μου· καὶ ἐκ θελήματός μου ἐξομολογήσομαι αὐτῷ. 8 Κύριος κραταίωμα τοῦ λαοῦ αὐτοῦ καὶ ὑπερασπιστὴς τῶν σωτηρίων τοῦ χριστοῦ αὐτοῦ ἐστι. 9 σῶσον τὸν λαόν σου καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν σου καὶ ποίμανον αὐτοὺς καὶ ἔπαρον αὐτοὺς ἕως τοῦ αἰῶνος.


Ψαλμός 55ος: Σέ εὐαίσθητους, πού ἔχουν πληγωθεῖ ψυχικά ἀπό συνανθρώπους τους. 
ΝΕ (ΝΣΤ) 55.
Εἰς τὸ τέλος, ὑπὲρ τοῦ λαοῦ τοῦ ἀπὸ τῶν ἁγίων μεμακρυμμένου· τῷ Δαυΐδ εἰς στηλογραφίαν, ὁπότε ἐκράτησαν αὐτὸν οἱ ἀλλόφυλοι ἐν Γέθ.
2 ΕΛΕΗΣΟΝ με, ὁ Θεός, ὅτι κατεπάτησέ με ἄνθρωπος, ὅλην τὴν ἡμέραν πολεμῶν ἔθλιψέ με. 3 κατεπάτησάν με οἱ ἐχθροί μου ὅλην τὴν ἡμέραν, ὅτι πολλοὶ οἱ πολεμοῦντες με ἀπὸ ὕψους. 4 ἡμέρας οὐ φοβηθήσομαι, ἐγὼ δὲ ἐλπιῶ ἐπὶ σέ. 
5 ἐν τῷ Θεῷ ἐπαινέσω τοὺς λόγους μου, ἐπὶ τῷ Θεῷ ἤλπισα, οὐ φοβηθήσομαι τί ποιήσει μοι σάρξ. 6 ὅλην τὴν ἡμέραν τοὺς λόγους μου ἐβδελύσσοντο, κατ’ ἐμοῦ πάντες οἱ διαλογισμοὶ αὐτῶν εἰς κακόν. 
7 παροικήσουσι καὶ κατακρύψουσιν· αὐτοὶ τὴν πτέρναν μου φυλάξουσι, καθάπερ ὑπέμειναν τῇ ψυχῇ μου. 8 ὑπὲρ τοῦ μηθενὸς σώσεις αὐτούς, ἐν ὀργῇ λαοὺς κατάξεις. ὁ Θεός, 9 τὴν ζωήν μου ἐξήγγειλά σοι, ἔθου τὰ δάκρυά μου ἐνώπιόν σου ὡς καὶ ἐν τῇ ἐπαγγελίᾳ σου.
10 ἐπιστρέψουσιν οἱ ἐχθροί μου εἰς τὰ ὀπίσω, ἐν ᾗ ἂν ἡμέρᾳ ἐπικαλέσωμαί σε· ἰδοὺ ἔγνων ὅτι Θεός μου εἶ σύ. 11 ἐπὶ τῷ Θεῷ αἰνέσω ρῆμα, ἐπὶ τῷ Κυρίῳ αἰνέσω λόγον. 12 ἐπὶ τῷ Θεῷ ἤλπισα, οὐ φοβηθήσομαι τί ποιήσει μοι ἄνθρωπος. 
13 ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, εὐχαί, ἃς ἀποδώσω αἰνέσεώς σου, 14 ὅτι ἐρρύσω τὴν ψυχήν μου ἐκ θανάτου καὶ τοὺς πόδας μου ἐξ ὀλισθήματος· εὐαρεστήσω ἐνώπιον Κυρίου ἐν φωτὶ ζώντων.


Ψαλμός 56ος: Γιά ἀνθρώπους πού ὑποφέρουν ἀπό πονοκέφαλο, ἀπό πολλή στεναχώρια. 
ΝΣΤ (ΝΖ) 56.
 Εἰς τὸ τέλος· μὴ διαφθείρῃς· τῷ Δαυΐδ εἰς στηλογραφίαν ἐν τῷ αὐτὸν ἀποδιδράσκειν ἀπὸ προσώπου Σαοὺλ εἰς τὸ σπήλαιον.
2 ΕΛΕΗΣΟΝ με, ὁ Θεός, ἐλέησόν με, ὅτι ἐπὶ σοὶ πέποιθεν ἡ ψυχή μου καὶ ἐν τῇ σκιᾷ τῶν πτερύγων σου ἐλπιῶ, ἕως οὗ παρέλθῃ ἡ ἀνομία. 3 κεκράξομαι πρὸς τὸν Θεὸν τὸν Ὕψιστον, τὸν Θεὸν τὸν εὐεργετήσαντά με. 
4 ἐξαπέστειλεν ἐξ οὐρανοῦ καὶ ἔσωσέ με, ἔδωκεν εἰς ὄνειδος τοὺς καταπατοῦντάς με. (διάψαλμα). ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸ ἔλεος αὐτοῦ καὶ τὴν ἀλήθειαν αὐτοῦ 5 καὶ ἐρρύσατο τὴν ψυχήν μου ἐκ μέσου σκύμνων. ἐκοιμήθην τεταραγμένος· υἱοὶ ἀνθρώπων, οἱ ὀδόντες αὐτῶν ὅπλα καὶ βέλη, καὶ ἡ γλῶσσα αὐτῶν μάχαιρα ὀξεῖα. 6 ὑψώθητι ἐπὶ τοὺς οὐρανούς, ὁ Θεός, καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν ἡ δόξα σου. 
7 παγίδα ἡτοίμασαν τοῖς ποσί μου καὶ κατέκαμψαν τὴν ψυχήν μου· ὤρυξαν πρὸ προσώπου μου βόθρον καὶ ἐνέπεσαν εἰς αὐτόν. (διάψαλμα). 8 ἑτοίμη ἡ καρδία μου, ὁ Θεός, ἑτοίμη ἡ καρδία μου, ᾄσομαι καὶ ψαλῶ ἐν τῇ δόξῃ μου. 9 ἐξεγέρθητι, ἡ δόξα μου· ἐξεγέρθητι, ψαλτήριον καὶ κιθάρα· ἐξεγερθήσομαι ὄρθρου.
10 ἐξομολογήσομαί σοι ἐν λαοῖς, Κύριε, ψαλῶ σοι ἐν ἔθνεσι, 11 ὅτι ἐμεγαλύνθη ἕως τῶν οὐρανῶν τὸ ἔλεός σου καὶ ἕως τῶν νεφελῶν ἡ ἀλήθειά σου. 12 ὑψώθητι ἐπὶ τοὺς οὐρανούς, ὁ Θεός, καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν ἡ δόξα σου.

Ψαλμός 97ος: Γιά νά δώσει ὁ Θεός παρηγοριά στούς στεναχωρημένους ἀνθρώπους, νά μή θλίβονται. 
ϞΖ (ϞΗ) 97.
Ψαλμὸς τῷ Δαυΐδ.
ΑΣΑΤΕ τῷ Κυρίῳ ᾆσμα καινόν, ὅτι θαυμαστὰ ἐποίησεν ὁ Κύριος· ἔσωσεν αὐτὸν ἡ δεξιὰ αὐτοῦ καὶ ὁ βραχίων ὁ ἅγιος αὐτοῦ. 2 ἐγνώρισε Κύριος τὸ σωτήριον αὐτοῦ, ἐναντίον τῶν ἐθνῶν ἀπεκάλυψε τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ. 
3 ἐμνήσθη τοῦ ἐλέους αὐτοῦ τῷ Ἰακὼβ καὶ τῆς ἀληθείας αὐτοῦ τῷ οἴκῳ Ἰσραήλ· εἴδοσαν πάντα τὰ πέρατα τῆς γῆς τὸ σωτήριον τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. 4 ἀλαλάξατε τῷ Θεῷ, πᾶσα ἡ γῆ, ᾄσατε καὶ ἀγαλλιᾶσθε καὶ ψάλατε· 
5 ψάλατε τῷ Κυρίῳ ἐν κιθάρᾳ, ἐν κιθάρᾳ καὶ φωνῇ ψαλμοῦ· 6 ἐν σάλπιγξιν ἐλαταῖς καὶ φωνῇ σάλπιγγος κερατίνης ἀλαλάξατε ἐνώπιον τοῦ Βασιλέως Κυρίου.
 7 σαλευθήτω ἡ θάλασσα καὶ τὸ πλήρωμα αὐτῆς, ἡ οἰκουμένη καὶ πάντες οἱ κατοικοῦντες ἐν αὐτῇ. 8
ποταμοὶ κροτήσουσι χειρὶ ἐπὶ τὸ αὐτό, τὰ ὄρη ἀγαλλιάσονται, 9 ὅτι ἥκει κρῖναι τὴν γῆν· κρινεῖ τὴν οἰκουμένην ἐν δικαιοσύνῃ καὶ λαοὺς ἐν εὐθύτητι.
  

Ἄλλοι ψαλμοί, σχετικοί μέ τήν κατάθλιψη, μέ βάση τήν χρήση τοῦ Ψαλτηρίου, ἀπό τόν ἅγιο Ἀρσένιο τόν Καππαδόκη.


Ψαλμός 7ος: Γί αὐτούς πού ἔπαθαν φοβία ἀπό τίς φοβέρες καί τίς ἀπειλές τῶν κακῶν ἀνθρώπων. 
Ζ 7.
Ψαλμὸς τῷ Δαυΐδ, ὃν ᾖσε τῷ Κυρίῳ ὑπὲρ τῶν λόγων Χουσὶ υἱοῦ Ἰεμενεί.
2 ΚΥΡΙΕ ὁ Θεός μου, ἐπὶ σοὶ ἤλπισα· σῶσόν με ἐκ πάντων τῶν διωκόντων με καὶ ρῦσαί με, 3 μήποτε ἁρπάσῃ ὡς λέων τὴν ψυχήν μου, μὴ ὄντος λυτρουμένου μηδὲ σῴζοντος. 4 Κύριε ὁ Θεός μου, εἰ ἐποίησα τοῦτο, εἰ ἔστιν ἀδικία ἐν χερσί μου, 
5 εἰ ἀνταπέδωκα τοῖς ἀνταποδιδοῦσί μοι κακά, ἀποπέσοιμι ἄρα ἀπὸ τῶν ἐχθρῶν μου κενός· 6 καταδιώξαι ἄρα ὁ ἐχθρὸς τὴν ψυχήν μου καὶ καταλάβοι καὶ καταπατήσαι εἰς γῆν τὴν ζωήν μου καὶ τὴν δόξαν μου εἰς χοῦν κατασκηνώσαι. (διάψαλμα). 
7 ἀνάστηθι, Κύριε, ἐν ὀργῇ σου, ὑψώθητι ἐν τοῖς πέρασι τῶν ἐχθρῶν σου. ἐξεγέρθητι, Κύριε ὁ Θεός μου, ἐν προστάγματι, ᾧ ἐνετείλω, 8 καὶ συναγωγὴ λαῶν κυκλώσει σε, καὶ ὑπὲρ ταύτης εἰς ὕψος ἐπίστρεψον. 9 Κύριος κρινεῖ λαούς. κρῖνόν με, Κύριε, κατὰ τὴν δικαιοσύνην μου καὶ κατὰ τὴν ἀκακίαν μου ἐπ΄ ἐμοί.
10 συντελεσθήτω δὴ πονηρία ἁμαρτωλῶν καὶ κατευθυνεῖς δίκαιον, ἐτάζων καρδίας καὶ νεφροὺς ὁ Θεός. 11 δικαία ἡ βοήθειά μου παρὰ τοῦ Θεοῦ τοῦ σῴζοντος τοὺς εὐθεῖς τῇ καρδίᾳ. 12 ὁ Θεὸς κριτὴς δίκαιος καὶ ἰσχυρὸς καὶ μακρόθυμος καὶ μὴ ὀργὴν ἐπάγων καθ’ ἑκάστην ἡμέραν. 13 ἐὰν μὴ ἐπιστραφῆτε, τὴν ρομφαίαν αὐτοῦ στιλβώσει, τὸ τόξον αὐτοῦ ἐνέτεινε καὶ ἡτοίμασεν αὐτό· 
14 καὶ ἐν αὐτῷ ἡτοίμασε σκεύη θανάτου, τὰ βέλη αὐτοῦ τοῖς καιομένοις ἐξειργάσατο. 15 ἰδοὺ ὠδίνησεν ἀδικίαν, συνέλαβε πόνον καὶ ἔτεκεν ἀνομίαν. 16 λάκκον ὤρυξε καὶ ἀνέσκαψεν αὐτόν, καὶ ἐμπεσεῖται εἰς βόθρον, ὃν εἰργάσατο· 17 ἐπιστρέψει ὁ πόνος αὐτοῦ εἰς κεφαλὴν αὐτοῦ, καὶ ἐπὶ κορυφὴν αὐτοῦ ἡ ἀδικία αὐτοῦ καταβήσεται. 18 ἐξομολογήσομαι τῷ Κυρίῳ κατὰ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ καὶ ψαλῶ τῷ ὀνόματι Κυρίου τοῦ Ὑψίστου.

Ψαλμός 24ος: Σέ ἀνθρώπους πού φθονεῖ πολύ ὁ πειρασμός καί τούς φέρνει συνέχεια ἀναποδιές στή ζωή τους, γιά νά γογγύσουν. 
ΚΔ (ΚΕ) 24.
Ψαλμὸς τῷ Δαυΐδ.
ΠΡΟΣ σέ, Κύριε, ἦρα τὴν ψυχήν μου, ὁ Θεός μου. 2 ἐπὶ σοὶ πέποιθα· μὴ καταισχυνθείην, μηδὲ καταγελασάτωσάν με οἱ ἐχθροί μου. 3 καὶ γὰρ πάντες οἱ ὑπομένοντές σε οὐ μὴ καταισχυνθῶσιν· αἰσχυνθήτωσαν οἱ ἀνομοῦντες διακενῆς. 4 τὰς ὁδούς σου, Κύριε, γνώρισόν μοι, καὶ τὰς τρίβους σου δίδαξόν με. 
5 ὁδήγησόν με ἐπὶ τὴν ἀλήθειάν σου καὶ δίδαξόν με, ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεὸς ὁ σωτήρ μου, καὶ σὲ ὑπέμεινα ὅλην τὴν ἡμέραν. 6 μνήσθητι τῶν οἰκτιρμῶν σου, Κύριε, καὶ τὰ ἐλέη σου, ὅτι ἀπὸ τοῦ αἰῶνός εἰσιν. 
7 ἁμαρτίας νεότητός μου καὶ ἀγνοίας μου μὴ μνησθῇς· κατὰ τὸ ἔλεός σου μνήσθητί μου, σύ, ἕνεκεν χρηστότητός σου, Κύριε. 8 χρηστὸς καὶ εὐθὴς ὁ Κύριος· διὰ τοῦτο νομοθετήσει ἁμαρτάνοντας ἐν ὁδῷ. 9 ὁδηγήσει πραεῖς ἐν κρίσει, διδάξει πραεῖς ὁδοὺς αὐτοῦ.
10 πᾶσαι αἱ ὁδοὶ Κυρίου ἔλεος καὶ ἀλήθεια τοῖς ἐκζητοῦσι τὴν διαθήκην αὐτοῦ καὶ τὰ μαρτύρια αὐτοῦ. 
11 ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, καὶ ἱλάσῃ τῇ ἁμαρτίᾳ μου, πολλὴ γάρ ἐστι. 12 τίς ἐστιν ἄνθρωπος ὁ φοβούμενος τὸν Κύριον; νομοθετήσει αὐτῷ ἐν ὁδῷ, ᾗ ᾑρετίσατο. 13 ἡ ψυχὴ αὐτοῦ ἐν ἀγαθοῖς αὐλισθήσεται, καὶ τὸ σπέρμα αὐτοῦ κληρονομήσει γῆν. 
14 κραταίωμα Κύριος τῶν φοβουμένων αὐτόν, καὶ ἡ διαθήκη αὐτοῦ δηλώσει αὐτοῖς. 15 οἱ ὀφθαλμοί μου διὰ παντὸς πρὸς τὸν Κύριον, ὅτι αὐτὸς ἐκσπάσει ἐκ παγίδος τοὺς πόδας μου. 
16 ἐπίβλεψον ἐπ΄ ἐμὲ καὶ ἐλέησόν με, ὅτι μονογενὴς καὶ πτωχός εἰμι ἐγώ. 17 αἱ θλίψεις τῆς καρδίας μου ἐπληθύνθησαν· ἐκ τῶν ἀναγκῶν μου ἐξάγαγέ με. 18 ἴδε τὴν ταπείνωσίν μου καὶ τὸν κόπον μου καὶ ἄφες πάσας τὰς ἁμαρτίας μου. 19 ἴδε τοὺς ἐχθρούς μου, ὅτι ἐπληθύνθησαν καὶ μῖσος ἄδικον ἐμίσησάν με.
20 φύλαξον τὴν ψυχήν μου καὶ ρῦσαί με· μὴ καταισχυνθείην, ὅτι ἤλπισα ἐπὶ σέ. 21 ἄκακοι καὶ εὐθεῖς ἐκολλῶντό μοι, ὅτι ὑπέμεινά σε, Κύριε. 22 λύτρωσαι, ὁ Θεός, τὸν Ἰσραὴλ ἐκ πασῶν τῶν θλίψεων αὐτοῦ.

Ψαλμός 41ος: Σέ νέους πού ἀρρωσταίνουν ἀπό ἔρωτα, ὅταν τραυματίζεται τό ἕνα πρόσωπο καί θλίβεται.
ΜΑ (ΜΒ) 41.
Εἰς τὸ τέλος· εἰς σύνεσιν τοῖς υἱοῖς Κορέ.
2 ΟΝ ΤΡΟΠΟΝ ἐπιποθεῖ ἡ ἔλαφος ἐπὶ τὰς πηγὰς τῶν ὑδάτων, οὕτως ἐπιποθεῖ ἡ ψυχή μου πρός σέ, ὁ Θεός. 3 ἐδίψησεν ἡ ψυχή μου πρὸς τὸν Θεὸν τὸν ζῶντα· πότε ἥξω καὶ ὀφθήσομαι τῷ προσώπῳ τοῦ Θεοῦ; 
4 ἐγενήθη τὰ δάκρυά μου ἐμοὶ ἄρτος ἡμέρας καὶ νυκτὸς ἐν τῷ λέγεσθαί μοι καθ’ ἑκάστην ἡμέραν· ποῦ ἐστιν ὁ Θεός σου; 5 ταῦτα ἐμνήσθην καὶ ἐξέχεα ἐπ’ ἐμὲ τὴν ψυχήν μου, ὅτι διελεύσομαι ἐν τόπῳ σκηνῆς θαυμαστῆς ἕως τοῦ οἴκου τοῦ Θεοῦ ἐν φωνῇ ἀγαλλιάσεως καὶ ἐξομολογήσεως ἤχου ἑορτάζοντος. 
6 ἱνατί περίλυπος εἶ, ἡ ψυχή μου, καὶ ἱνατί συνταράσσεις με; ἔλπισον ἐπὶ τὸν Θεόν, ὅτι ἐξομολογήσομαι αὐτῷ· σωτήριον τοῦ προσώπου μου καὶ ὁ Θεός μου. 7 πρὸς ἐμαυτὸν ἡ ψυχή μου ἐταράχθη· διὰ τοῦτο μνησθήσομαί σου ἐκ γῆς Ἰορδάνου καὶ Ἐρμωνιείμ, ἀπὸ ὄρους μικροῦ. 
8 ἄβυσσος ἄβυσσον ἐπικαλεῖται εἰς φωνὴν τῶν καταρρακτῶν σου, πάντες οἱ μετεωρισμοί σου καὶ τὰ κύματά σου ἐπ’ ἐμὲ διῆλθον. 9 ἡμέρας ἐντελεῖται Κύριος τὸ ἔλεος αὐτοῦ, καὶ νυκτὸς ᾠδὴ αὐτῷ παρ’ ἐμοί, προσευχὴ τῷ Θεῷ τῆς ζωῆς μου.
10 ἐρῶ τῷ Θεῷ· ἀντιλήπτωρ μου εἶ· διατί μου ἐπελάθου; καὶ ἱνατί σκυθρωπάζων πορεύομαι ἐν τῷ ἐκθλίβειν τὸν ἐχθρόν μου; 11 ἐν τῷ καταθλᾶσθαι τὰ ὀστᾶ μου ὠνείδιζόν με οἱ ἐχθροί μου, ἐν τῷ λέγειν αὐτούς μοι καθ’ ἑκάστην ἡμέραν· Ποῦ ἐστιν ὁ Θεός σου; 12 ἱνατί περίλυπος εἶ, ἡ ψυχή μου; καὶ ἱνατί συνταράσσεις με; ἔλπισον ἐπὶ τὸν Θεόν, ὅτι ἐξομολογήσομαι αὐτῷ· σωτήριον τοῦ προσώπου μου καὶ ὁ Θεός μου.


Ψαλμός 45ος: Γιά τούς νέους πού ἐμποδίζει ὁ ἐχθρός ἀπό φθόνο νά δημιουργήσουν οἰκογένεια ( νά παντρευτοῦν). 
ΜΕ (ΜΣΤ) 45.
Εἰς τὸ τέλος· ὑπὲρ τῶν υἱῶν Κορέ, ὑπὲρ τῶν κρυφίων ψαλμός.
2 Ο ΘΕΟΣ ἡμῶν καταφυγὴ καὶ δύναμις, βοηθὸς ἐν θλίψεσι ταῖς εὑρούσαις ἡμᾶς σφόδρα. 3 διὰ τοῦτο οὐ φοβηθησόμεθα ἐν τῷ ταράσσεσθαι τὴν γῆν καὶ μετατίθεσθαι ὄρη ἐν καρδίαις θαλασσῶν. 
4 ἤχησαν καὶ ἐταράχθησαν τὰ ὕδατα αὐτῶν, ἐταράχθησαν τὰ ὄρη ἐν τῇ κραταιότητι αὐτοῦ. (διάψαλμα). 5 τοῦ ποταμοῦ τὰ ὁρμήματα εὐφραίνουσι τὴν πόλιν τοῦ Θεοῦ· ἡγίασε τὸ σκήνωμα αὐτοῦ ὁ Ὕψιστος. 6 ὁ Θεὸς ἐν μέσῳ αὐτῆς καὶ οὐ σαλευθήσεται· βοηθήσει αὐτῇ ὁ Θεὸς τὸ πρὸς πρωΐ πρωΐ. 
7 ἐταράχθησαν ἔθνη, ἔκλιναν βασιλεῖαι· ἔδωκε φωνὴν αὐτοῦ, ἐσαλεύθη ἡ γῆ. 8 Κύριος τῶν δυνάμεων μεθ’ ἡμῶν, ἀντιλήπτωρ ἡμῶν ὁ Θεὸς Ἰακώβ. (διάψαλμα). 9 δεῦτε καὶ ἴδετε τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ, ἃ ἔθετο τέρατα ἐπὶ τῆς γῆς.
10 ἀνταναιρῶν πολέμους μέχρι τῶν περάτων τῆς γῆς τόξον συντρίψει καὶ συνθλάσει ὅπλον καὶ θυρεοὺς κατακαύσει ἐν πυρί. 11 σχολάσατε καὶ γνῶτε ὅτι ἐγώ εἰμι ὁ Θεός· ὑψωθήσομαι ἐν τοῖς ἔθνεσιν, ὑψωθήσομαι ἐν τῇ γῇ. 12 Κύριος τῶν δυνάμεων μεθ’ ἡμῶν, ἀντιλήπτωρ ἡμῶν ὁ Θεὸς Ἰακώβ.

Προσευχές γιά τήν ἀπαλλαγή ἀπό τήν Κατάθλιψη καί τά ποικίλα ψυχολογικά νοσήματα.

Εὐχή ἐκτενής
Δέσποτα Πολυέλεε, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Ἰατρέ τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων ἡμῶν, ἐλθέ καί θεράπευσον καί ἐμέ τόν ἀχρεῖον δοῦλον σου. Ἐμακρύνθην ἀπό Σοῦ. Ἐπλήγωσα τήν Ἀγαθότητα καί τήν Ἀγάπην Σου. 
Ἥμαρτον εἰς τόν Οὐρανόν καί ἐνώπιόν Σου. Πάσας τάς ἀνομίας διέπραξα. Ὅλος κεῖμαι στερημένος πάσης ἀρετῆς καί ὑγείας ψυχικῆς καί σωματικῆς. Τό σῶμα μου ἠσθένησε. Ἡ ψυχή ἐκακώθη. Τό πνεῦμα ἀδυνατεῖ. 
Ἡ βούλησις ἐξετράπη. Τά πάντα συμπνίγονται καί πάσχουν ἐντός μου. Κατέβην ἕως «Ἅδου κατωτάτου». Λύτρωσαί με Κύριε ἀπό τόν ψυχικόν πνιγμόν τόν ὁδυνηρόν καί τό βάρος τῆς καρδίας τό καταθλίβον με δικαίως. 
Πάσας τάς ἁμαρτίας διέπραξα. Αὗται πολεμοῦσι με. Αὗται ἐμποιοῦσι μοι τόν ἀφόρητον τοῦτον βάσανον. Ἐλέησόν με Κύριε. Μόνος ἐγώ πταίω διά τήν τοιαύτην ἐρήμωσιν καί καταστροφήν τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματός μου. 
Ὁ ἐγωισμός μέ ἐκυρίευσε. Ἡ ἀμέλεια μέ αἰχμαλώτισε. Ἡ ἀκηδία μέ ἐνέκρωσε. Συγχώρησόν μοι Κύριε καί θεράπευσον τήν ἀθλίαν ψυχήν μου.
 Ἀπέλασον μακράν ἀπ’ ἐμοῦ τό πονηρόν πνεῦμα τό ἐμποιοῦν ἐμοί τόν τοῦτον τόν ἀφόρητον πνιγμόν τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος. Ἀπομάκρυνον ἀπ’ ἐμοῦ τό βάρος τό καταθλῖβον τήν καρδίαν μου.
 Ἐλευθέρωσον μου τήν ψυχήν  καί τό σῶμα, ἀπό πάσης ἀμελίας, ἀκηδίας, φυσιώσεως, μετεωρισμοῦ, καταθλίψεως, ἀπελπισίας, ἀδιαφορίας, ἀναισθησίας, ἀπογνώσεως καί νεκρώσεως.
 Ἐγώ αὐτοπροαιρέτως ἐνέβαλλον τήν ψυχή μου εἰς ὅλα ταῦτα. Συγχώρησόν μου Κύριε τά πλήθη τῶν ἁμαρτημάτων. Θεράπευσον με ἀπό τοῦ πλήθους τῶν παθῶν μου. Δός Κύριε ἵνα μή σέ λυπήσω ποτέ πλέον ἕνεκα τῶν παθῶν τῶν κυριευσάντων τήν ἀθλίαν ψυχή μου. Ἆρον ἀπ’ ἐμοῦ τόν κλοιόν τόν βαρύν τόν τῆς ἁμαρτίας. Ἀποδίωξον ἀπ’ ἐμοῦ πάντα ἐχθρόν καί πολέμιον. 
Εἰρήνευσόν μου Κύριε τήν ζωήν καί τήν ψυχήν. Καθάρισόν με ἀπό παντός μολυσμοῦ σαρκός καί πνεύματος. Ὅπως δυνηθῶ ἐκφυγεῖν ἀπό τά πονηρά πνεύματα τά ἐμποιοῦντα ἐμοί τό σκότος καί τόν ζόφον, τήν ἀπόγνωσιν καί τήν κόλασιν. Ἀνόρθωσόν με ἀπό κλίνης ὀδυνηρᾶς καί στρωμνῆς κακώσεως.
 Ἡ κατάθλιψις καί ὁ φόβος καί ἡ αἰχμαλωσία τῶν λογισμῶν μου ἀποστραφήτωσαν ἀπ’ ἐμοῦ. Κύριε γεννηθήτω Σοι ὡς θέλεις. Εὐδοκίᾳ τῆς Σῆς Ἀγαθότητος συντριβήτωσαν οἱ ἐχθροί μου καί ὁ παλαιός ἄνθρωπος σύν τοῖς πάθεσιν καί ταῖς ἐπιθυμίαις αὐτοῦ. 
Γένοιτο Κύριε τό θέλημα Σου ἐπ’ ἐμοί ὥστε χαίρων καί ἀγαλλόμενος, ἄλυπος καί φαιδρῷ τῷ προσώπῳ ἀκολουθῶ Σε καί δοξάζω Σε, ὑμνῶ καί εὐλογῶ Σε εἰς πάντας τούς αἰώνας. Ἐπίσκεψε καί ἐνίσχυσόν με διά τῆς Προνοητικῆς Δυνάμεώς Σου ἵνα Σέ δοξάζω καί ψάλλω, Σέ τόν Εὔσπλαχνον Κύριον σύν τῷ Πατρί καί τῷ Πνεύματι εἰς τούς αἰώνας. 
Σύ εἶ ὁ Παρακλήτωρ μου σύν τῷ Πανυπερπολυευσπλάχνῳ Πατρί καί τῷ Παναγίῳ Παρακλήτῳ Πνεύματι ἐν πάσαις ταῖς θλίψεσιν ταῖς εὑρούσαις με πάσας τάς ἡμέρας τῆς ζωῆς μου.
 Ἐλέησόν με Κύριε καί συγχώρησόν μοι τόν καταθλιμμένον καί κεκακωμένον ψυχῇ καί σώματι. Σύ εἶ ἡ Χαρά καί τό Φῶς, ἡ Ἀνάστασις καί ἡ Ζωή, τό Ἔαρ καί τό Πάσχα ἡμῶν τό Εὐφρόσυνον. 
Σύ ἐπηγγείλω ὑμῖν τό: «οὐ μή σέ ἀνῶ οὐδ’ οὐ μή σέ ἐγκαταλείπω». Σύ εἶ Ὅστις κατῆλθες «ἕως Ἅδου ταμείων» ἀναζητῶν τό ἀπολωλός πρόβατον, τουτέστιν ἐμέ. Ἐλέησόν με Κύριε διά πρεσβειῶν τῆς Παναχράντου Σου Μητρός, τῆς Πανυπερευλογημένης Χαρᾶς Πάντων, δυνάμει τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σου σταυροῦ τοῦ Ξύλου τῆς Ζωῆς, προστασίαις τῶν Τιμίων ἐπουρανίων Δυνάμεων Ἀσωμάτων, πρεσβείαις τῶν Ἁγίων Ἀρχαγγέλων Μιχαήλ καί Γαβριήλ, πρεσβείαις τῶν Ἁγίων ἐνδόξων καί πανευφήμων Ἀποστόλων, τῶν Ἁγίων ἐνδόξων καί καλλινίκων Μαρτύρων, τῶν Ὁσίων καί Θεοφόρων  Πατέρων ἡμῶν, καί Πάντων Σου τῶν Ἁγίων, Ἀμήν.

Ἔτι καί ἄλλη εὐχή ἁπλουστέρα:

Δέσποτα Πολυέλεε, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Ἰατρέ τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων ἡμῶν, ἐλθέ καί θεράπευσον καί ἐμέ τόν ἀχρεῖον δοῦλον σου. Ἐμακρύνθην ἀπό Σοῦ. Ἐπλήγωσα τήν Ἀγαθότητα καί τήν Ἀγάπην Σου.
 Ἥμαρτον εἰς τόν Οὐρανόν καί ἐνώπιόν Σου. Πάσας τάς ἀνομίας διέπραξα. Ὅλος κεῖμαι στερημένος πάσης ἀρετῆς καί ὑγείας. Τό σῶμα μου ἠσθένησε. Ἡ ψυχή ἐκακώθη. Τό πνεῦμα ἀδυνατεῖ. Ἡ βούληση ἐξετράπη. 
Τά πάντα συμπνίγονται καί πάσχουν ἐντός μου. Λύτρωσαί με Κύριε ἀπό αὐτόν τόν ψυχικόν πνιγμόν πού δικαίως βιώνω. Οἱ πολλές μου ἁμαρτίες τόν προξένησαν. Ἐγώ πταίω διά τήν τοιαύτην ἐρήμωσιν καί καταστροφήν τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματός μου.
 Ὁ ἐγωισμός μέ ἐκυρίευσε. Ἡ ἀμέλεια μέ αἰχμαλώτισε. Ἡ ἀκηδία μέ ἐνέκρωσε. Συγχώρησόν μοι Κύριε καί θεράπευσον τήν ἀθλίαν ψυχήν μου. Ἀπέλασον μακράν ἀπ’ ἐμοῦ τό πονηρόν πνεῦμα τό ἐμποιοῦν ἐν ἐμοί τοῦτον τόν ἀφόρητον πνιγμόν τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος. Ἀπομάκρυνον τό βάρος ἐκ τῆς καρδίας μου.
 Ἐλευθέρωσον ψυχή καί σῶμα ἀπό τήν ἀκηδία, τήν ἀπόγνωση, τήν νέκρωσιν. Ἐγώ αὐτοπροαιρέτως ἐνέβαλλον τήν ψυχή μου εἰς ὅλα ταῦτα. Συγχώρησόν μου Κύριε τά πλήθη τῶν ἁμαρτημάτων. Θεράπευσον με ἀπό τά πλήθη τῶν παθῶν. Κάνε Κύριε νά μήν σέ ξαναλυπήσω μέ ἁμαρτίες καί πάθη ἐνεργούμενα ἐντός μου. 
Ἆρον ἀπ’ ἐμοῦ τόν κλοιόν τόν βαρύν τόν τῆς ἁμαρτίας. Ἀποδίωξον ἀπ’ ἐμοῦ πάντα ἐχθρόν καί πολέμιον. Εἰρήνευσόν μου Κύριε τήν ζωήν καί τήν ψυχήν. Καθάρισόν με ἀπό παντός μολυσμοῦ σαρκός καί πνεύματος. 
Ὅπως δυνηθῶ ἐκφυγεῖν ἀπό τά πονηρά πνεύματα τά ἐμποιοῦντα ἐμοί τό σκότος καί τόν ζόφον καί τήν ἀπόγνωσιν καί τήν κόλασιν. Ἀνόρθωσέ με ἀπό κλίνης ὀδυνηρᾶς καί στρωμνῆς κακώσεως. 
Ἡ κατάθλιψις καί ὁ φόβος καί ἡ αἰχμαλωσία στούς λογισμούς μου ἄς μή μέ καταλάβουν ποτέ πλέον. Ἄν εἶναι αὐτό Κύριε τό δικό Σου θέλημα. Ἔτσι ὥστε χαίρων καί ἀγαλλώμενος νά Σέ δοξάζω καί νά Σέ ὑμνῶ καί νά ψάλλω τήν Εὐσπλαχνία Σου νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας. 
Νά δοξάζω καί τόν Πατέρα καί τό Πανάγιον Πνεῦμα, τούς Παρακλήτορας πάντων τῶν ἀνθρώπων εἰς τούς αἰώνας. Ἐλέησόν με Κύριε καί συγχώρησόν μοι τόν καταθλιμμένον καί κεκακωμένον ψυχικῶς καί σωματικῶς, Ἐσύ πού εἶσαι ἡ Χαρά καί τό Φῶς καί ἡ Ἀνάστασις καί τό Πάσχα Ἡμῶν τό Εὐφρόσυνον.
 Ἐσύ πού μᾶς ὑποσχέθηκες «οὐ μή σέ ἀνῶ οὐδ’ οὐ μή σέ ἐγκαταλείπω». Ἐσύ ὁ Ὁποῖος κατῆλθες «ἕως Ἅδου ταμείων» ἀναζητῶν τό ἀπολωλός πρόβατον, τουτέστιν ἐμέ. Ἐλέησόν με Κύριε διά πρεσβειῶν τῆς Παναχράντου Σου Μητρός, τῆς Χαρᾶς Πάντων καί Πάντων Σου τῶν Ἁγίων, Ἀμήν.
  
 Ἔτι καί ἑτέρα εὐχή:

Δέσποτα Πολυέλεε Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησόν με καί καθάρισόν με ἀπό πάσης μελαγχολίας καί ταραχῆς καί δειλίας. Ἀπάλλαξόν με ἀπό τοῦ ψυχικοῦ πνιγμοῦ καί τῆς δαιμονιώδους θλίψεως, ἥν αἰσθάνομαι ἐν τῷ σώματι καί ἐν τῇ ψυχῇ μου. 
Σύ εἶ ἡ Χαρά ἡμῶν καί ἡ Ἐλπίς πάντων τῶν περάτων τῆς γῆς καί τῶν ἐν θαλάσσῃ μακράν. Ἵλεως γενοῦ μοι Δέσποτα ἐπί ταῖς ἁμαρτίαις μου. Ἇρον ἀπ’ ἐμοῦ τόν κλειόν τόν βαρύν τόν τῆς ἁμαρτίας καί τῆς ἀπογνώσεως. 
Ἀπέλασον πάσαν μελαγχολίαν καί ἀκηδίαν μακράν ἀπ’ ἐμοῦ. Στερέωσόν με ἐν τῇ ἀγάπη τῇ Σῇ καί τῇ ἀκαταισχύντῳ ἐλπίδι καί τῇ ἀκραδάντῷ πίστει τῇ εἰς Σέ, διά πρεσβειῶν τῆς Παναχράντου Σου Μητρός καί πάντων Σου τῶν Ἁγίων, Ἀμήν.
Ὁ ἅγιος Γεράσιμος ὁ Νέος ὁ ἐν Κεφαλληνίᾳ προστάτης τῶν δαιμονιζομένων καί τῶν ψυχοπαθῶν.
Ὁ ὅσιος Γεράσιμος ὁ Νέος ἀπό τήν Κεφαλληνία εἶναι ὁ προστάτης ἅγιος γιά τούς πάσχοντας ἀπό δαιμόνια καί τούς ψυχοπαθεῖς. Εἶναι ὁ πολιοῦχος τῆς Κεφαλλονιᾶς. Γεννήθηκε στά 1509 στά Τρίκαλα τῆς Κορινθίας. 
Ὕστερα ἀπό πολλές περιπλανήσεις στήν Κωνσταντινούπολη, τό Ἅγιον Ὅρος, τά Ἱεροσόλυμα, τό Σινᾶ, τήν Αἴγυπτο, τήν Κρήτη καί τήν Ζάκυνθο (ὅπου ἔζησε ἔξι χρόνια σέ μία σπηλιά), κατέληξε στήν Κεφαλλονιά ὅπου ἵδρυσε τό γυναικεῖο μοναστήρι Νέα Ἱερουσαλήμ καί ἀσκήτεψε ἐκεῖ μέχρι τό τέλος τῆς ζωῆς του.
 Ἐκοιμήθη τόν Δεκαπενταύγουστο τοῦ 1579. Στό μοναστήρι του  σώζεται καί τό ἅγιο λείψανό του ἀκέραιο, ζεστό καί εὐωδιάζον. Ὁ Ἅγιος εἶναι θεραπευτής πολλῶν παθήσεων, ἀλλά κυρίως τῶν ψυχικῶν. 
Γιά τήν ἀκρίβεια εἶναι ἐκεῖνος πού γιατρεύει τούς δαιμονισμένους, καθώς καί τούς πάσχοντας ἀπό διάφορες ψυχικές παθήσεις. Οἱ θεραπεῖες αὐτές συχνά γίνονται μέ πέρασμα τοῦ ἱεροῦ σκηνώματος τοῦ Ἁγίου, πάνω ἀπό τούς ἀσθενεῖς, τίς ἡμέρες πού ἑορτάζει ὁ Ἅγιος (ἑορτάζει 16 Αυγούστου και 20 Ὀκτωβρίου).


ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ Τῼ ΘΕῼ ΔΟΞΑ!
Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο: 
(Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου)

via

Αχτίδα Φωτός

Η πράξη της νοεράς προσευχής ( Γέροντος Ιωσήφ Ησυχαστή )


Η πράξη της νοεράς προσευχής είναι να βιάσεις τον εαυτόν σου να λέγεις συνεχώς την ευχή με το στόμα αδιαλείπτως. 
Στην αρχή γρήγορα, να μην προφθάνει ο νους να σχηματίζει λογισμό μετεωρισμού. 
Να προσέχεις μόνο στα λόγια: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». 
Όταν αυτό πολυχρονίσει, το συνηθίζει ο νους και το λέγει και γλυκαίνεσαι ωσάν να έχεις μέλι στο στόμα σου και θέλεις να το λέγεις. 
Αν το αφήσεις στενοχωρείσαι πολύ. 
Όταν το συνηθίσει ο νους και χορτάσει -το μάθει καλά- τότε το στέλνει στην καρδιά. 
Επειδή ο νους είναι ο τροφοδότης της ψυχής και μεταφέρει στην καρδιά οτιδήποτε φαντασθεί. 
Όταν ο ευχόμενος κρατεί τον νου του να μη φαντάζεται τίποτε, αλλά να προσέχει μόνο τα λόγια της ευχής, τότε αναπνέοντας ελαφρά με κάποια βία και θέληση δική του τον κατεβάζει στην καρδιά, και τον κρατεί μέσα και λέγει με ρυθμό την ευχή, «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με» ...; 



Αν θέλεις να βρεις τον Θεό δια της «ευχής» δεν θα σταματάς ποτέ αυτήν την εργασία. Όρθιος, καθήμενος, βαδίζοντας δεν θα μένεις χωρίς την ευχή. 
Να μη βγαίνει πνοή χωρίς την ευχή για να εφαρμόζεται ο λόγος του Παύλου «αδιαλείπτως προσεύχεσθε, εν παντί ευχαριστείτε». 
Εάν μπορέσεις να λέγεις την «ευχή» εκφώνως και συνέχεια, σε δύο-τρεις μήνες πιστεύω την συνηθίζεις και μετά πλησιάζει η Θεία Χάρις και σε ξεκουράζει. 
Αρκεί να μη σταματήσεις να την λέγεις με το στόμα, χωρίς διακοπή. 
Όταν την παραλάβει ο νους τότε θα ξεκουρασθείς με την γλώσσα να την λέγεις. 
Όλη η βία είναι στην αρχή, έως ότου γίνει συνήθεια. 
Κατόπιν θα την έχεις σ' όλα τα χρόνια της ζωής σου. 
Μόνο κτύπα ευθέως την θύρα του θείου ελέους και πάντως ο Χριστός μας θα σου ανοίξει, εάν επιμένεις.

Γέροντος Ιωσήφ Ησυχαστή 
via  via

Γιατί είναι απαραίτητο το νερό στον οργανισμό μας



Το κυριότερο συστατικό του οργανισμού μας είναι το νερό. Και ενώ γνωρίζουμε πως το νερό κάνει καλό, το αποφεύγουμε. Πίνουμε αναψυκτικά που περιέχουν πολύ ζάχαρη, καφέ, νέσκαφε, φραπέ, χυμούς και άλλα. Ένεκα αυτής μας της κακής συνήθειας, αφυδατώνεται το σώμα μας.


  • Αν πίναμε νερό όχι μόνο δεν θα αφυδατωνόμαστε αλλά και θα χάναμε βάρος. Αφού το νερό βοηθά και στην απώλεια κιλών. Το νερό δεν περιέχει θερμίδες. 
  • Αν έχετε ζαλάδες ή πονοκεφάλους προσέξετε μήπως είναι από αφυδάτωση.
  • Αν πίνετε άφθονο νερό μειώνετε τον κίνδυνο καρδιακής προσβολής.
  • Αν πίνετε νερό βοηθάτε στην αποτοξίνωση του οργανισμού σας.
  • Αν πίνετε νερό πριν το γεύμα βοηθάτε στην χώνεψη.
  • Αν έχετε ξινίλες στο στομάχι πίνετε αρκετό νερό.
  • Αν έχετε δυσκοιλιότητα, πίνετε πολύ νερό συνάμα με τις φυτικές ίνες. (Χωρίς νερό δεν κινούνται οι τροφές στο έντερο μας). 

Αχτίδα Φωτός

Πίνετε νερό πριν διψάσετε. Είναι απαραίτητο για τον οργανισμό μας.



Αχτίδα Φωτός

Τι να προσέξετε στην φλεβική θρόμβωση. Πώς σχηματίζεται ο θρόμβος; Πώς μπορεί να προληφθεί; (video)

Η φλεβική θρόμβωση, δηλαδή ο σχηματισμός θρόμβων και πηγμάτων αίματος μέσα σε φλεβικά αγγεία, συχνά διαφεύγει της διάγνωσης και αποτελεί σημαντική αιτία νοσηρότητας και θνησιμότητας. Η φλεβική θρόμβωση είναι μια σχετικά συχνή πάθηση, πολλές φορές επικίνδυνη για τη ζωή του ασθενούς, καθώς είναι δυνατόν να αποκολληθεί ένα κομμάτι θρόμβου και να οδηγήσει σε πνευμονική εμβολή. Η  θρομβοεμβολή  είναι  δυνατόν  να  εξελιχθεί  σε  μείζονα  επιπλοκή  και να  καταλήξει  ακόμα  και  σε  αιφνίδιο  θάνατο.  Η  διάγνωση  συχνά  καθυστερεί,  καθώς  τα  συμπτώματα  μπορεί  να  είναι  ακαθόριστα  και  είναι  δυνατόν  να  γίνει  αντιληπτή  σε  προχωρημένα  και  επικίνδυνα  στάδια. Φλεβική θρόμβωση παρουσιάζεται σε πιο βαθιές (εν τω βάθει) φλέβες των κάτω άκρων. Η  θρόμβωση  αφορά  κυρίως  το  εν  τω  βάθει  φλεβικό  δίκτυο,  και  είναι  δυνατόν  να  εμφανιστεί  σε  οιανδήποτε  ασθενή  που  παραμένει  στο  κρεβάτι  για  μέρες,  ή  ακόμα  και  σε  ασθενή  που  υπέστη  ένα  απλό  κάταγμα,  ή  υπεβλήθη  σε  μικρής  ή  μεγάλης  βαρύτητας  χειρουργική  επέμβαση.  Σε  παραμελημένες  μορφές  είναι  δυνατόν  να  εξελιχτεί  σε  θρόμβωση  και  του  επιπολής  φλεβικού  δικτύου,  να  επηρεάσει  ακόμη  και  το  αρτηριακό  δίκτυο,  και  να  οδηγήσει  σε  γάγγραινα  του  ποδιού  και  νέκρωση.
Η εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση μπορεί να μην προκαλέσει καθόλου συμπτώματα και να μην γίνει αντιληπτή από τον ασθενή, αλλά μπορεί να οδηγήσει σε μόνιμη βλάβη στο πόδι, γνωστή και ως μεταθρομβωτικό σύνδρομο, σε χρόνια φλεβική ανεπάρκεια ή σε δυνητικά θανατηφόρο πνευμονική εμβολή. 

 Διακρίνεται σε θρομβοφλεβίτιδα αν η θρόμβωση είναι αποτέλεσμα φλεγμονής του τοιχώματος και φλεβοθρόμβωση αν οφείλεται σε άλλα μη φλεγμονώδη αίτια. Επίσης διαιρείται σε επιπολής αν αφορά στις επιφανειακές φλέβες και εν τω βάθει. Πολλοί αιτιολογικοί παράγοντες συμβάλλουν στην πρόκληση της θρομβώσεως όπως (1) η βλάβη του φλεβικού τοιχώματος όπως από είσοδο φλεβοκαθετήρα, (2) η στάση του αίματος όπως από μακροχρόνια κατάκλιση, και (3) η υπερπηκτικότητα, όπως από καρκίνο.
Η ιστολογική βλάβη αρχίζει με τη βλάβη του αγγείου και τη συνάθροιση αιμοπεταλίων, την οποία ακολουθεί έκκριση θρομβοπλαστινικών ουσιών και σχηματισμός ινικής που παγιδεύει τα ερυθρά αιμοσφαίρια.



ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥ
Ο ακόλουθος κατάλογος παρουσιάζει τους κύριους παράγοντες που σας θέτουν σε κίνδυνο εν τω βάθει φλεβικής θρόμβωσης και πνευμονικής εμβολής:
Ø
Øσοβαρή κάκωση (φυσικός τραυματισμός)
Ø εντατική φροντίδα

Ø Χορήγηση  γενικής  αναισθησίας,  και / ή  τοποθέτηση  κεντρικού  φλεβικού  καθετήρα.
Ø παρατεταμένη εγχείρηση
Ø Ηλικία άνω των 40 ετών
Ø Παχυσαρκία.
Ø εμβολή
Ø καρδιακή ανεπάρκεια

Ø 
οξεία πνευμονοπάθεια
Ø 
οξεία λοίμωξη ή φλεγμονή
Ø Όγκοι  και  χημειοθεραπείες.
Ø Προϋπάρχουσα  φλεβική  ανεπάρκεια.
Ø Κύηση  και  λοχεία.
Ø Λήψη  αντισυλληπτικών,  ή  άλλων  ορμονολογικών  φαρμάκων.
Ø Ιστορικό  φρομβοφιλίας.
Ø Προηγούμενο  ιστορικό  θρόμβωσης.
ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ 
Εάν δημιουργηθεί θρόμβος στο πόδι σας, ενδέχεται να επηρεάσει την κυκλοφορία του αίματος και να προκαλέσει έντονο πόνο και πρήξιμο. Ενδέχεται να προκαλέσει μόνιμη ζημία στο πόδι σας
Εάν δημιουργηθεί θρόμβος, τμήμα αυτού ενδέχεται να μετακινηθεί εντός των φλεβών προς τους πνεύμονές σας και να φράξει την παροχή αίματος. Χωρίς αίμα, οι πνεύμονές σας δεν μπορούν να τροφοδοτήσουν με οξυγόνο το υπόλοιπο σώμα σας. Μπορεί να σας προκαλέσει δύσπνοια, ή σε σπάνιες περιπτώσεις, θάνατο.
Το  κύριο  σύμπτωμα  είναι  το  οίδημα  στου  μέλους  που  μπορεί  να  συνδυάζεται  και  με  άλγος.  Άλλες  εκδηλώσεις  είναι  η  ερυθρότητα,  η  γενικότερη  αίσθηση  δυσφορίας  του  μέλους,  και  σπανιότερα  ο  πυρετός.  Τα  συμπτώματα  αυτά  λαμβάνονται  σοβαρά  υπ΄ όψιν,  στους  ασθενείς  με  αυξημένους  προδιαθεσικούς  παράγοντες. Στις  παραμελημένες  περιπτώσεις  παρατηρείται   μεγάλο  οίδημα  του  σκέλους,  κυάνωση,  φυσαλίδες  και  εκτεταμένες  νεκρώσεις  του  δέρματος
Η  πνευμονική  εμβολή  εμφανίζεται  κυρίως  με  δύσπνοια  και  πλευριτικό  άλγος.  Σπανιότερα  εμφανίζεται  βήχας,  αιμόπτυση  και  εφίδρωση.  Η  απώλεια  αισθήσεων,  αποτελεί  βαριά  εκδήλωση  της  νόσου.   Θα  πρέπει  να  σημειωθεί  και  η  πιθανότητα  πνευμονικής  εμβολής,  χωρίς  κλινική  σημειολογία,  που  είναι  σαφώς  καλύτερης  πρόγνωσης,  αλλά  και  ταυτόχρονα  είναι  και  ύπουλη,  καθώς  μπορεί  να  εξελιχθεί,  αθόρυβα,  σε  βαριά  μορφή.


ΔΙΑΓΝΩΣΗ
Σήμερα η διάγνωση γίνεται με το υπερηχογράφημα triplex των φλεβών του μέλους. Αυτή η εξέταση έχει πολύ μεγάλη διαγνωστική ακρίβεια. Οι ορθότερες διαγνώσεις γίνονται από ιατρούς ειδικά εκπαιδευμένους σε τέτοιες εξετάσεις.
Φλεβογραφία. Μολονότι σπάνια χρειάζεται να γίνει σήμερα, παραμένει η καλύτερη εξέταση για να δείξει θρόμβους στις φλέβες κάτω από το γόνατο. Η  φλεβογραφία  τείνει  να  εγκαταλειφθεί,  και  να  αντικατασταθεί  με  την  αξονική  ή  την  μαγνητική  φλεβογραφία. 
Εξέταση αίματος για D-Dimers. Αν είναι αρνητική, είναι απίθανο να έχετε ΕΒΦΘ. .   Η  παρουσία  ειδικών  παραγόντων  στο  αίμα  όπως  είναι  τα  D-Dimers  και  η  Elisa,  υποδηλώνουν  πρόσφατη  δραστηριότητα  του  μηχανισμού  πήξεως  και  έχουν  υψηλή  διαγνωστική  αξία. 
Η  διάγνωση  της  πνευμονικής  εμβολής  επιβεβαιώνεται  με  πληθώρα  εργαστηριακών  εξετάσεων,  όπως  είναι  η  ακτινογραφία  του  θώρακα,  το  ΗΚΓ,  τα  αέρια  αίματος,  οι  βιοχημικές  εξετάσεις,  το  υπέρηχο  της  καρδιάς,  το  σπινθηρογράφημα  και  η  αξονική  και  μαγνητική  τομογραφία.   
  

ΘΕΡΑΠΕΙΑ 
Η  καλύτερη  θεραπεία  της  φλεβικής  θρόμβωσης  είναι  η  πρόληψη.  Η κυριότερη μορφή αντιμετώπισης της εν τω βάθει φλεβικής θρόμβωσης και πρόληψης της Πνευμονικής εμβολής είναι με φαρμακευτική αντιπηκτική αγωγή. Σήμερα  υπάρχουν  διαθέσιμα  ειδικά  φάρμακα  (ηπαρίνες  χαμηλού  μοριακού  βάρους),  που  μειώνουν  τον  κίνδυνο  εμφάνισης  θρομβοφλεβικής  νόσου.
Η θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει:

Øχρήση αντιθρομβωτικών καλτσών
Øχρήση αντιθρομβωτικών αντλιών στα  κάτω άκρα
Øχορήγηση χαπιών ή ενέσεων για την πρόληψη δημιουργίας θρόμβου
Ø ελαφριά εξάσκηση
 των κάτω άκρων και των ποδιών στο κρεβάτι
έγερση από το κρεβάτι και περπάτημα το συντομότερο δυνατό

Οι θεραπείες θα μειώσουν κατά τα δύο τρίτα τον κίνδυνο δημιουργίας θρόμβων
Τα θρομβολυτικά φάρμακα χρησιμοποιούνται για να διαλύσουν πρόσφατα σχηματισμένους θρόμβους, ενεργοποιώντας το πλασμινογόνο για να σχηματισθεί πλασμίνη, η οποία αποικοδoμεί το ινώδες και διαλύει τους θρόμβους. Οι κίνδυνοι αιμορραγίας και άλλων ανεπιθύμητων ενεργειών είναι σοβαροί και γι΄αυτό τα φάρμακα αυτά πρέπει να χρησιμοποιούνται μόνο όσον υπάρχει επαρκής πείρα.

Πώς μπορεί να προληφθεί;

Γενικά, συνιστάται η κατά το δυνατόν αποφυγή παρατεταμένων χρονικών διαστημάτων ακινησίας.
Κατά τη διάρκεια ενός πολύωρου αεροπορικού ταξιδιού, συνιστάται καλή ενυδάτωση, αποφυγή κατανάλωσης αλκοόλ και άσκηση των ποδιών, είτε με μυϊκή σύσπαση των μυών της γάμπας είτε με περπάτημα στο διάδρομο του αεροπλάνου, κάθε 30 λεπτά.
Στους υπέρβαρους ασθενείς, συνίσταται η απώλεια βάρους, καθώς η παχυσαρκία αποτελεί σημαντικό παράγοντα κινδύνου για την εμφάνιση εν τω βάθει φλεβικής θρόμβωσης. 
Το σημαντικότερο είναι να ελέγχονται οι παράγοντες κινδύνου έτσι ώστε να αξιολογείται σωστά ο ασθενής και να χορηγείται η κατάλληλη αγωγή προφύλαξης. 

Τι να προσέξετε
Εάν παρατηρήσετε οποιοδήποτε από τα ακόλουθα συμπτώματα

Ø πόνο ή πρήξιμο στα πόδια
Ø πόνο στους πνεύμονες ή το στήθος
Ø δύσπνοια. 

Εάν παρατηρήσετε οποιοδήποτε από αυτά τα συμπτώματα τηλεφωνήστε αμέσως στο γιατρό σας ή μεταβείτε απευθείας στο τμήμα Επειγόντων Περιστατικών οποιουδήποτε νοσοκομείου.

του Αλέξανδρου Γιατζίδη, M.D., medlabnews.gr

Τα μύρτιλα βοηθούν τα παιδιά στη συγκέντρωση και στην εξάσκηση της μνήμης (Μύρτιλα, αλλιώς μερσινόκοκκα, μερσίνια, μύρτα)

Τα μύρτιλα βοηθούν τα παιδιά στη συγκέντρωση και στην εξάσκηση της μνήμης


Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε στο European Journal of Nutrition, τα μύρτιλα βοηθούν στην ενίσχυση της μνήμης και της συγκέντρωσης στα παιδιά.
Πιο συγκεκριμένα, στην έρευνα, που διήρκησε τρεις εβδομάδες, συμμετείχαν 21 παιδιά από 7-10 ετών στα οποία δόθηκαν 3 ροφήματα που περιείχαν διαφορετικές ποσότητες μύρτιλου. Στο ένα ρόφημα υπήρχε μια μεγάλη δόση 30 γραμμαρίων, στο δεύτερο μια μικρή 15 γραμμαρίων, ενώ στο τρίτο δεν υπήρχε καθόλου ποσότητα.
Μετά την κατανάλωση των ροφημάτων, δόθηκαν στα παιδιά ορισμένα γνωστικά τεστ ώστε να εκτιμηθεί ο βαθμός συγκέντρωσης και μνήμης που παρουσίαζαν. Όταν είχαν καταναλώσει τη μεγάλη ποσότητα, εμφάνισαν την καλύτερη επίδοση, ενώ αναλογικά, όταν είχαν καταναλώσει το ρόφημα που δεν περιείχε μύρτιλο εμφάνισαν τη χειρότερη.
Οι ουσίες που παίζουν σημαντικό ρόλο στη συγκέντρωση, αλλά και στη μνήμη, ονομάζονται ανθοκυανίνες. Οι επιστήμονες δήλωσαν πως γνώριζαν τη σχετική σύνδεση στον εγκέφαλο των ενηλίκων, έπειτα από αυτήν την έρευνα όμως, φαίνεται πως επιδρούν το ίδιο αποτελεσματικά και στον παιδικό εγκέφαλο.



Μύρτα, οι καρποί της Μυρτιάς



Μερσινιά, μερτιά, μυρσίνη, μυρτιά ή σμυρτιά {Αρχαίες ονομασίες 
μυρρίνη- μύρρινος (Θεόφραστος) μυρσίνη (Διοσκουρίδης) μυρτίνη 
(Πίνδαρος)} Η μυρτιά είναι είδος φυτού που ανήκει στο γένος μύρτος
 (Myrtus) και στην οικογένεια των Μυρτοειδών(Myrtaceae) Στο γένος 
Myrtus ανήκουν δύο είδη, τα Myrtus communis L. και Myrtus nivellei. Η 
μυρτιά είναι πυκνός θάμνος μεσαίου μεγέθους που φτάνει το ένα με τρία
 μέτρα. Οι καρποί που παράγει είναι περίπου ένα εκατοστό και μοιάζουν 
με μικρές ελιές. Είναι μαύροι, σπάνια λευκοί και περιέχουν πολλά 
σπέρματα. Είναι ελαφρός στυφά, αλλά όχι δυσάρεστα, τρώγονται άνετα 
και ωμά με έντονη την αίσθηση της φρεσκάδας και μεθυστικό άρωμα. 
Θρεπτικοί και τονωτικοί πιστεύεται από κάποιους ότι χαρίζουν 
μακροζωία. Συλλέγονται φθινόπωρο και χειμώνα. Δεν πρέπει να 
συγχέονται με τα Μύρτιλα τα οποία, αν ως καρποί μοιάζουν κάπως 
εξωτερικά, ανήκουν στην οικογένεια των Βακκινίων Vaccinium myrtillus,
 οπως τα Bilberry: Μύρτιλλο (Vaccinium Myrtillus) Blueberry: 
Κυανομύρτιλλος ή Κυανόκοκκος Μύρτιλλος (Vaccinium Cyanococcus) 
Cranberry: Οξύκοκκος Μύρτιλλoς), και δεν έχουν πραγματική συγγένεια 
με την Μυρτιά.


Ένας περίπατος στη φυσική ομορφιά της Καρπασίας Myrtus Communis – Μύρτος η κοινή





Συνεχίζουμε το ταξίδι μας αυτόν τον μήνα με μία στάση μπροστά από την πανέμορφη και αρωματική μυρτιά!

Η Μυρτιά είναι φυτό που ευδοκιμεί σε τροπικές κι υποτροπικές περιοχές. Αναπτύσσεται σε ηλιόλουστες, προστατευμένες από τους πολύ δυνατούς παγετούς θέσεις, σε άγονα και ξηρά εδάφη. Στην Κύπρο και στην Ελλάδα απαντάται ως αυτοφυής ή διακοσμητική και καλλιεργείται στην ύπαιθρο, σε γλάστρες αλλά και σε θερμοκήπια. Φυτεύεται σε ομάδες και φράχτες. Ευδοκιμεί κατά μήκος ποταμών, κοντά σε πηγές και άλλους υγρότοπους και είναι κατάλληλη και για παραθαλάσσιες φυτεύσεις. Είναι ανθεκτική στην ξηρασία, την αλατότητα, τα άγονα εδάφη και προτιμά θέσεις ηλιόλουστες και απάνεμες. Πολλαπλασιάζεται με σπορά ή ημιξυλώδη μοσχεύματα. Την συναντούμε σχεδόν σε όλη την Κύπρο όπως στην Καρπασία, στον Ακάμα, στο Ακρωτήρι, στην οροσειρά του Τροόδους, στην οροσειρά του Πενταδακτύλου και στην Λάρνακα.

Ανήκει στην οικογένεια των Μυρτοειδών, η οποία απαρτίζεται από περίπου 75 είδη και είναι ιθαγενής της Μεσογείου και της Βόρειας Αφρικής. Πρόκειται για αειθαλή, πυκνό θάμνο μέτριου μεγέθους και ύψους μέχρι και 3 μέτρα. Ο φλοιός του είναι χρώματος τεφροκάστανου ή κοκκινοκάστανου. Τα φύλλα του είναι γυαλιστερά, λογχοειδή ή οβάλ, κατ’ εναλλαγή ή αντίθετα, απλά, αδενώδη, πτερόνευρα, οξύληκτα, αρωματικά όταν συνθλιβούν, με χρώμα βαθύ πράσινο στην πάνω επιφάνεια, πιο ανοιχτό στην κάτω και μήκους 2 – 5 εκ. Τα φύλλα της μυρτιάς είναι γεμάτα από αδένες με αιθέριο έλαιο που δίνει και τη μυρωδιά στο φυτό. Οι αδένες αυτοί φαίνονται κόντρα στο φως σαν τρύπες. Κατά τη μυθολογία, τις τρύπες αυτές τις είχε κάνει η Φαίδρα, η σύζυγος του Θησέα, που από τη στεναχώρια της για την περιφρόνηση του πρόγονού της, Ιππόλυτου, που είχε ερωτευθεί, τρύπησε τα φύλλα της μυρτιάς πριν κρεμαστεί στα κλαδιά της.

Τα άνθη του είναι ερμαφρόδιτα, μασχαλιαία, συνήθως μονήρη, χρώματος λευκού, τα οποία αποτελούνται από 5 πέταλα και πολλαπλούς, μακριοί στήμονες. Φέρει λευκά άνθη, 1 -2 εκατοστών, που αποτελούνται από 5 πέταλα και πολλαπλούς στήμονες. Ανθίζει κατά τους μήνες Μάιο-Αύγουστο. Τον χειμώνα τα άνθη του γίνονται μαύροι καρποί και οι βλαστοί του χρησιμοποιούνται στα ανθοδοχεία μαζί με θρεπτά άνθη. Η μυρτιά έχει ένα χαρακτηριστικό, απαλό άρωμα.
 

Ο καρπός της είναι ωοειδής, σχεδόν σφαιρικός, σε σχήμα ράγας που μοιάζει με μικρή ελιά. Είναι μελανός ή λευκός, διαμέτρου περίπου ενός εκατοστού και περιέχει πολλά σπέρματα. Τα μερσινόκοκκα είναι ελαφρώς στυφά, αλλά όχι δυσάρεστα. Τρώγονται άνετα και ωμοί, με έντονη την αίσθηση της φρεσκάδας και μεθυστικό άρωμα. Θρεπτικοί και τονωτικοί, πιστεύεται από κάποιους ότι χαρίζουν μακροζωία. Συλλέγονται το φθινόπωρο και τον χειμώνα. Τα μερσίνια συνήθως συγχέονται με τα Μύρτιλλα, τα οποία, αν κι ως καρποί μοιάζουν κάπως εξωτερικά, ανήκουν στην οικογένεια των Βακκινίων Vaccinium, όπως τα Bilberry: Μύρτιλλο (Vaccinium Myrtillus) Cranberry: Οξύκοκκος Μύρτιλλoς) και δεν έχουν πραγματική συγγένεια με την Μυρτιά.

Η Μερσινιά ήταν γνωστή από την αρχαιότητα με διάφορες ονομασίες όπως μυρρίνη-μύρρινος (Θεόφραστος), μυρσίνη (Διοσκουρίδης) και μυρτίνη (Πίνδαρος). Αναφορές σε αυτήν έχουμε ακόμα από τον Πλίνιο, τον Ιπποκράτη καθώς και Άραβες συγγραφείς. Στις μέρες μας είναι γνωστή ως μερσινιά, μερτιά, μυρσίνη, μυρτιά και σμυρτιά.

Η αρχαία Μύρτος ήταν αφιερωμένη στην θεά Αφροδίτη μιας και ο μύθος θέλεις την θεά να κρύβει την γύμνια της με αυτήν καθώς αναδύεται από την θάλασσα κι αποτελούσε σύμβολο του έρωτα και της γονιμότητας. Αργότερα όμως συμβόλιζε την παρθενία και χρησιμοποιήθηκε στο στολισμό της νύφης.

Ένας δεύτερος μύθος θέλει την βασιλοπούλα της Συρίας, την Μύρρα, να καυχιέται ότι ήταν πιο όμορφη από την Αφροδίτη. Η θεά οργισμένη της προκάλεσε έναν ανόσιο έρωτα για τον πατέρα της, κατάφερε να τον ξεγελάσει και ενώθηκε μαζί του για δώδεκα νύχτες. Όταν συνήλθε από την παροδική τρέλα που της είχε στείλει η Αφροδίτη, κατάλαβε το θανάσιμο αμάρτημά της και έτρεξε στο δάσος να κρυφτεί. Η θεά τελικά τη λυπήθηκε και τη μεταμόρφωσε σε δέντρο, τη γνωστή Μυρσίνη. Αργότερα ο φλοιός του δέντρου έσκασε και βγήκε ένα παιδί που πήρε το όνομα Άδωνης.

Οι χρήσεις της ποικίλουν. Η μυρτιά ήταν ανέκαθεν γνωστή για τις θεραπευτικές της ιδιότητες. Τα δερματώδη φύλλα και οι σκούροι καρποί της περιέχουν αιθέρια έλαια και χρησιμοποιούνται επίσης για την παραγωγή ηδύποτων. Το ανθεκτικό της ξύλο χρησιμοποιείται στη λεπτοξυλουργική και τα κλαδιά της στην καλαθοπλεκτική.
 

Στην αρχαιότητα παρασκεύαζαν με μυρτιά ένα αρωματικό κρασί, τον "μυρτινίτη οίνο", καθώς και αρωματικό λάδι (μύρτινον έλαιον). Τα μύρτα τρώγονται ωμά και γίνονται μ' αυτά εξαιρετικές μαρμελάδες. Με φύλλα μυρτιάς ή μύρτα αρωματίζονται κρέατα, λουκάνικα, κυνήγι, ψάρι, τυριά, τυρόπιτες, λικέρ, κρασιά και ξερά σύκα. Μπορούμε να ψήσουμε κρέας ή ψάρι στο φούρνο πάνω σε στρώμα από φύλλα μυρτιάς. Οι κάτοικοι της Σαρδηνίας χρησιμοποιούν τους ώριμους καρπούς της για να παρασκευάσουν ένα εύγευστο και αρωματικό λικέρ (δείτε την συνταγή παρακάτω). Μπορούμε επίσης να το χρησιμοποιήσουμε για το υπέροχο μοβ χρώμα του. Το διατηρούμε σαν σιρόπι ή λικέρ και το χρησιμοποιούμε στα γλυκά μας.

Οι περίφημοι κοσμηματοποιοί της αρχαιότητας έφτιαχναν εξαιρετικά κοσμήματα σε σχήμα φύλλων και καρπών μυρτιάς. Ένα υπέροχο χρυσό στεφάνι από μυρτιά βρέθηκε στους μακεδονικούς βασιλικούς τάφους της Βεργίνας στη Βόρεια Ελλάδα. Επίσης, οι νικητές των Ολυμπιακών Αγώνων, πριν το στεφάνι κότινου (ελιάς), στεφανώνονταν με μυρτιές. Στην Κύπρο μας χρησιμοποιείται για το στεφάνωμα ηρώων και σημαντικών προσώπων της χώρας ενώ παλιότερα κλαδιά μυρτιάς τοποθετούνταν στο πάτωμα των εκκλησιών το Μεγάλο Σάββατο.

Στη Ρόδο, μια παλιά συνταγή για αποξηραμένα σύκα θέλει εκείνα που έχουν πέσει στο έδαφος, τα λεγόμενα ασκάδια, αφού ξεραθούν, να ζεματιστούν σε νερό αρωματισμένο με μούρα μυρτιάς (μυρσινόκοκκους), φασκόμηλο, σχίνο και φύλλα δάφνης. Στη συνέχεια αποξηραίνονται πάλι.

Ο Ιπποκράτης τη χρησιμοποίησε για πλύσεις των γεννητικών οργάνων και του πρωκτού, την διευκόλυνση του τοκετού και το αφέψημα των καρπών για τους βαριά πάσχοντες. Η σύγχρονη έρευνα αποκαλύπτει ότι τα φύλλα είναι στυπτικά (χάρη στη μυριτόλη), τονωτικά και αντισηπτικά. Το κατάπλασμά τους χρησιμοποιείται για επούλωση πληγών. Η μυρτιά δρα στους μοριακούς μηχανισμούς που έχουν σχέση με την μακροζωία των κυττάρων και των ιστών. Τονώνει την σύνθεση των σιρτουινών στο κύτταρο, που είναι γνωστές ως πρωτεΐνες της μακροζωίας. Έτσι δρα και ως ισχυρό αντιρρυτιδικό.

Το έλαιο της μυρτιάς καταπολεμά τον έντονο βήχα και τα συμπτώματα κρυολογήματος ενώ συχνά αποτελεί βασικό συστατικό καλλυντικών προϊόντων που έχουν να κάνουν με την καταπολέμηση της ακμής και της λιπαρότητας του δέρματος.
 

Επίσης, το έλαιο είναι γενικό αντισηπτικό (ιδιαίτερα του αναπνευστικού και ουρικού συστήματος), βαλσαμικό, απεκκριτικό, αντισπασμωδικό, υπογλυκαιμικό, αντιπυρετικό, διεγερτικό, επουλωτικό και παρασιτοκτόνο. Χρησιμοποιείται για αναπνευστικές παθήσεις (άσθμα, βρογχίτιδα, φυματίωση, γρίπη, ιγμορίτιδα), ουροποιητικές μολύνσεις, διαβήτη, πυρετό, ρευματισμούς και εντερικά παράσιτα (ακαρίαση, οξυουρία)

Μπορεί να καεί σε δοχείο καύσης ελαίων (αρωματιστής), να χρησιμοποιηθεί σε κεριά, να φορεθεί στο σώμα ή για την παρασκευή μειγμάτων. Προστίθεται πάντα σε έλαιο βάσης (πχ αμυγδαλέλαιο, ελαιόλαδο κτλ.) ή διαλυμένο σε νερό και ποτέ απευθείας πάνω στο σώμα.

Το διάσημο σικελικό λικέρ από μύρτα
  - Mirto liqueur

Υλικά: 1 kg καρπούς Μυρτιάς, 1 kg ζάχαρη, 1 lt νερό, 1 lt οινόπνευμα (95%)

Διάσημο λικέρ της Ιταλίας. Πολύ δημοφιλές στην Σαρδηνία και την Κορσική. Το Mirto rosso (κόκκινο) γίνεται από τους καρπούς της Μυρτιάς. Το Mirto bianco (άσπρο) γίνεται από τα φύλα της Μυρτιάς. Ολόκληρη η διαδικασία χρειάζεται 10-12 εβδομάδες. Πλένουμε τα μύρτα και τα αφήνουμε να στεγνώσουν για μερικές μέρες. Όταν στεγνώσουν, τα βάζουμε σε ένα πήλινο δοχείο* και τα καλύπτουμε με το αλκοόλ. Μετά από (τουλάχιστον) ένα μήνα, έχουμε ένα υγρό με μαύρο-μπλε χρώμα, το οποίο και φιλτράρουμε, στύβοντας και τα μύρτα.

Για να φτιάξουμε το σιρόπι από νερό και ζάχαρη, βάζουμε αρχικά το νερό να βράσει. Στη συνέχεια το κατεβάζουμε από τη φωτιά και ρίχνουμε την ζάχαρη, ανακατεύοντας. Όταν κρυώσει το σιρόπι, το προσθέτουμε στο φιλτραρισμένο υγρό που έχουμε πάρει από τα μύρτα και το αλκοόλ. Ρίχνουμε το νέο υγρό σε μπουκάλια, το αφήνουμε 1-2 μήνες και είναι έτοιμο.

*: Εναλλακτικά, μπορούμε να χτυπήσουμε τα μύρτα στο μίξερ πριν τα βάλουμε στο οινόπνευμα και να γλιτώσουμε έτσι κάποιο χρόνο.
Συνταγή για παράτριμμα (σύγκαμα μωρών):
 
Κονιοποιήστε αποξηραμένα φύλλα μυρτιάς μέχρι να πάρουν την μορφή πούδρας και αλείψτε στις πάσχουσες περιοχές.
Κείμενο – Επιμέλεια: Μαρία Κασιώνη
 
Επιμέλεια: Δέττη Χριστοφίδου - Βοτανοθεραπεύτρια


”go"
RefreshPage