Τρέχουμε τρέχουμε για να προλάβουμε, λες και θα χάσουμε το τρένο. Να προλάβουμε τι; Μήπως γνωρίζουμε; Ντρρρρ!!!!! Ντρρρρ!!!!! Το ξυπνητήρι χτυπά. Αμέσως στο πόδι. Φοράμε τα ρούχα μας βιαστικά. Αρπάζουμε λίγο ψωμί, λίγο τυρί, πίνουμε μονορούφι το γάλα, τον καφέ, το νερό ή τον χυμό μας. Λέμε ένα απότομο κοφτό γεια στους δικούς μας ανθρώπους. Καλημέρα στον γείτονα, αν πούμε και συνεχίζουμε το τρέξιμο.
"Ήρθες;". "Ήρθα" λέμε αρπάζοντας το τηλέφωνο στην δουλειά ως γραμματείς, ως διευθυντές, ως αφεντικά, φορώντας την στολή ως γιατροί, βάζοντας την ένεση ως νοσοκόμοι, ως πυροσβέστες, ως αστυνομικοί, γράφοντας στον πίνακα ως δάσκαλoι, κόβοντας το κρέας ως χασάπηδες, χτίζοντας ως οικοδόμοι.......
"Πήγαινε στην υπεραγορά, στον χασάπη, στο κατάστημα, να πληρώσεις τους λογαριασμούς, να πάρεις το αυτοκίνητο στον μηχανικό." "Εντάξει", λέμε βιαστικά γυρίζοντας το τιμόνι αποφεύγοντας ορισμένα αυτοκίνητα, δύο τρεις περαστικούς που διασταυρώνουν τον δρόμο, περνώντας με κόκκινο.
"Δεν προσέχεις;". "Που πας βρε γαϊδούρι, βρε βόρτο... που πας ρεεε!!! Ρεεε!!!". (Δεν ησυχάζουμε αν δεν πούμε όλα τα ζώα του ζωολογικού βασιλείου."Χάσου ρε ακάκα. Τι κάνεις; ακακία;" Σε τέτοιες περιπτώσεις χάνεται η ευγένεια. Όμως, την είχαμε και την χάνουμε; "Που πας;" ακούγεται άγρια η ερώτηση από άλλο άτομο. "Μπας και ξέρω;" λέω ψιθυρίζοντας σιγανά.
Από το πρωι τρέχω για να προλάβω. Να προλάβω όμως τι; Πρέπει να πάρω το παιδί στο σχολείο, από το σχολείο στα φροντιστήρια, στον γιατρό (εγώ θα τον χρειαστώ αν συνεχίσω το τρέξιμο). Το καθημερινό, υποχρεωτικό τρέξιμο. Το τρέξιμο στις σκέψεις, στα όνειρα, στις φαντασιώσεις. Η ώρα περνά γρήγορα. Κι άλλη να είχα. Να ΄χα μέρες να προσθέτω κι άλλες. Να φτιάχνω μέρες μέσα στις μέρες και χρόνια μέσα στα χρόνια. Αυτή η ζωή δεν με φτάνει. Θέλω άλλες δέκα.
Πρέπει να πληρώσω το χαράτσι, να ετοιμάσω φαγητό, να πλύνω, να σιδερώσω, να σφουγγαρίσω, να φάω, να πιω, να κάνω μπάνιο..., να μπω στο φέϊσμπουκ, να μιλήσω με δυό τρεις εκατοντάδες, χιλιάδες φίλους, να παίξω candy crash, diamond dash, μπιλιάρδο, σκάκι, τάβλι... "Ξέχασα κάτι;" Τίποτα σημαντικό. "Ξέχασα να κοιμηθωωώ!!! Μου λείπει ο ύπνος. Έχω μαύρους κύκλους γύρω από τα μάτια. Γιατί άραγε; Αρρώστησα; Έχω κάτι; Δεν αισθάνομαι καλά. Ένα γιατρό βρε παιδιά. Ένα γιατρό. Έχω σοβαρή ίσως και ανίατη ασθένεια.
Ντρρρ!!! Ντρρρ!!! Ντρρρ!!! Το ρολόι κτυπά. "Ξημέρωσε κιόλας; Μααα!!! Δεν πρόλαβα να κλείσω μάτι. Πως πέρασε έτσι η ώρα;". "Γρήγορα στην τουαλέτα. Στην κουζίνα. Το ψωμοτύρι, στην πόρτα. Την έκλεισα; Αμέσως στο αυτοκίνητο. Η ώρα περνά. Δεν προλαβαίνω. Νυστάζωω!!! Δεν πειράζει κοιμάμαι μετά την δουλειά αν προλάβω. Μετά, στο νυχτερινό γκουγκολ σερφάρισμα. Δεν προλαβαίνω να πάω δουλειά. Πιο γρήγορα. Τρέξε, τρέξεε!!! Τρέχω, τρέχωωω!!!". "Τι κάνεις εκεί; Τι φοράς ρεεε!!!".
"Ωχ! Ξέχασα να φορέσω τα ρούχα μου".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου