Ο Θεός μας θέλει να συμπεριφερόμαστε σαν τέκνα φωτός. Θα πρέπει να ερευνούμε, να εξετάζουμε τι αρέσει στον Κύριο μας κι αυτό να πράττουμε. Θα μου πείτε, άλλα θέλει ο Θεός των Ορθοδόξων Χριστιανών και άλλα ο Θεός των αλλόθρησκων. Ο Θεός είναι ένας. Για εμάς τους Ορθοδόξους είναι ένας αλλά Τριαδικός. Λοιπόν, δεν γίνεται να αγαπά ο Θεός τον φόνο, την κακία, την αισχρότητα, την αδικία, την πορνεία, τα άσχημα λόγια, τις άσχημες λέξεις, την βία, τον βιασμό, τους πολέμους, την αυτοκτονία. Ακούσαμε άπειρες φορές πως αυτοκτόνησαν ομαδικώς ή και ένα άτομο εκθέτοντας ίσως και άλλους ανθρώπους σε κίνδυνο. Αυτό το έπραξαν, γιατί κατά την δική τους σκέψη αυτό ήταν το σωστό. Αυτό σκέφτηκαν, αυτό πίστεψαν πως θα τους οδηγήσει κοντά στον Θεό. Αυτή είναι όμως η αλήθεια; Ο Θεός θέλει να κάνουμε κακό για να μας πάρει κοντά του; Πως γίνεται αυτό; Πως γίνεται όταν ο Θεός είναι η ίδια η αγάπη να θέλει το κακό μας και των συνανθρώπων μας;
Αφού ο Θεός είναι η ίδια η αγάπη τότε θέλει όλοι να σώσουμε την ψυχή μας. Για να σώσουμε όμως την ψυχή μας δεν θα πρέπει να κάνουμε κακό στους άλλους και στον εαυτό μας. Θα πρέπει να πλημμυρίζουμε από καλοσύνη και αγάπη. Θα πρέπει να μάθουμε να συγχωρούμε όλους τους ανθρώπους την ίδια στιγμή που μας κάνουν κακό.
Όταν κάποιος πιστεύει στον Θεό, αγωνίζεται καθημερινά. Προσπαθεί ολοένα και περισσότερο να αγαπά πιο πολύ τον Θεό, τον συνάνθρωπο του και τον ίδιο τον εαυτό του. Να φωτίζει την ψυχή του με τον Θείο λόγο. Θα πρέπει να συμπεριφέρεται όχι σαν ασύνετος αλλά σαν σοφός και φρόνιμος. Θα πρέπει να τραγουδά, να ψάλλει και να προσεύχεται μέσα του, ύμνους, ψαλμούς, ωδές πνευματικές. Θα πρέπει να αγωνίζεται συνεχώς για να σώσει την ψυχή του. Δεν πρέπει να κρατάμε κακία. Και κάτι άλλο. Ένας που αγαπά, συγχωρεί, προσεύχεται όχι μόνο για τον συνάνθρωπο του που είναι καλός αλλά και για αυτόν που του έκανε κακό. Αυτό θα πει αγάπη. Αυτό θα πει ηρεμία ψυχής. Αυτό θα πει συγχωρώ.
Θα πρέπει να προσπαθούμε να αλλάξουμε ζωή. Είμαστε όλοι άνθρωποι. Σαν άνθρωποι όλοι κάνουμε λάθη, σφάλματα. Όλοι έχουμε τις δικές μας αμαρτίες. Δεν υπάρχει άνθρωπος αναμάρτητος. Όλοι δικαιούμαστε ευκαιρίες. Ευκαιρίες να αλλάξουμε τον τρόπο ζωής μας. Να απομακρυνθούμε από οτιδήποτε μας απομακρύνει από τον Θεό (χαρτιά, κουμάρι, ποτό, άσχημα λόγια, άσχημες πράξεις, μίσος, ζήλια, κακία, άσχημα αισθήματα, άσχημες σκέψεις).
Κι αν μας επηρεάζει ο πειρασμός θα πρέπει να αγωνιζόμαστε ξανά και ξανά. Αυτό θα τo κατορθώσουμε αν έχουμε στην σκέψη μας τον Θεό μας. Αν προσπαθούμε να προσευχόμαστε συνεχώς. Αν δεν έχουμε άσχημους και ακάθαρτους λογισμούς. Το μυαλό μας θα πρέπει να το έχουμε διαρκώς καθαρό και σε ετοιμότητα. Αν τυχόν και έρθει κάποιος κακός, αισχρός, ακάθαρτος λογισμός θα πρέπει να τον απομακρύνουμε με την προσευχή. Η καρδιά μας θα πρέπει να είναι πλημμυρισμένη από αγάπη.
Καθημερινή μας έγνοια θα πρέπει να είναι η αγάπη μας προς τον συνάνθρωπο μας.
Κάθε μέρα που περνά θα πρέπει να μην φεύγει χωρίς προσευχή.
Κάθε στιγμή, θα πρέπει να δοξάζουμε και να ευχαριστούμε τον Θεό.
Κάθε μας σκέψη, κάθε μας λέξη, κάθε μας πράξη θα πρέπει να μυρίζει Θεό.
Μόνο με τον καθημερινό, συνεχόμενο μας αγώνα θα κατορθώσουμε να γίνουμε τέκνα Φωτός.
Αφού ο Θεός είναι η ίδια η αγάπη τότε θέλει όλοι να σώσουμε την ψυχή μας. Για να σώσουμε όμως την ψυχή μας δεν θα πρέπει να κάνουμε κακό στους άλλους και στον εαυτό μας. Θα πρέπει να πλημμυρίζουμε από καλοσύνη και αγάπη. Θα πρέπει να μάθουμε να συγχωρούμε όλους τους ανθρώπους την ίδια στιγμή που μας κάνουν κακό.
Όταν κάποιος πιστεύει στον Θεό, αγωνίζεται καθημερινά. Προσπαθεί ολοένα και περισσότερο να αγαπά πιο πολύ τον Θεό, τον συνάνθρωπο του και τον ίδιο τον εαυτό του. Να φωτίζει την ψυχή του με τον Θείο λόγο. Θα πρέπει να συμπεριφέρεται όχι σαν ασύνετος αλλά σαν σοφός και φρόνιμος. Θα πρέπει να τραγουδά, να ψάλλει και να προσεύχεται μέσα του, ύμνους, ψαλμούς, ωδές πνευματικές. Θα πρέπει να αγωνίζεται συνεχώς για να σώσει την ψυχή του. Δεν πρέπει να κρατάμε κακία. Και κάτι άλλο. Ένας που αγαπά, συγχωρεί, προσεύχεται όχι μόνο για τον συνάνθρωπο του που είναι καλός αλλά και για αυτόν που του έκανε κακό. Αυτό θα πει αγάπη. Αυτό θα πει ηρεμία ψυχής. Αυτό θα πει συγχωρώ.
- Του Θεού του αρέσει να είμαστε τέκνα φωτός.
- Του αρέσει να είμαστε μέσα στο φως και την λάμψη της καθαρότητας.
- Του αρέσει να έχομε αγνή ζωή, να λέμε λόγια φωτεινά όχι αισχρά, τα αισθήματα μας να είναι άγια, να είμαστε καλόκαρδοι, καλοσυνάτοι, ευγενικοί.
- Θα πρέπει να προσέχουμε τι λέμε, τι κάνουμε.
- Θα πρέπει να ζούμε έχοντας στην καρδιά μας αγάπη.
- Κι αν κάποτε, την αγάπη την αντικαταστήσουν η ζήλια, ο θυμός, το μίσος θα πρέπει να αγωνιζόμαστε ξανά για να τα αντικαταστήσουμε με αγάπη γιατί μόνο αν αγαπάμε και αν έχουμε πίστη και εναποθέτουμε τις ελπίδες μας στον Θεό θα είμαστε και θα νοιώθουμε καλά.
Θα πρέπει να προσπαθούμε να αλλάξουμε ζωή. Είμαστε όλοι άνθρωποι. Σαν άνθρωποι όλοι κάνουμε λάθη, σφάλματα. Όλοι έχουμε τις δικές μας αμαρτίες. Δεν υπάρχει άνθρωπος αναμάρτητος. Όλοι δικαιούμαστε ευκαιρίες. Ευκαιρίες να αλλάξουμε τον τρόπο ζωής μας. Να απομακρυνθούμε από οτιδήποτε μας απομακρύνει από τον Θεό (χαρτιά, κουμάρι, ποτό, άσχημα λόγια, άσχημες πράξεις, μίσος, ζήλια, κακία, άσχημα αισθήματα, άσχημες σκέψεις).
Κι αν μας επηρεάζει ο πειρασμός θα πρέπει να αγωνιζόμαστε ξανά και ξανά. Αυτό θα τo κατορθώσουμε αν έχουμε στην σκέψη μας τον Θεό μας. Αν προσπαθούμε να προσευχόμαστε συνεχώς. Αν δεν έχουμε άσχημους και ακάθαρτους λογισμούς. Το μυαλό μας θα πρέπει να το έχουμε διαρκώς καθαρό και σε ετοιμότητα. Αν τυχόν και έρθει κάποιος κακός, αισχρός, ακάθαρτος λογισμός θα πρέπει να τον απομακρύνουμε με την προσευχή. Η καρδιά μας θα πρέπει να είναι πλημμυρισμένη από αγάπη.
Καθημερινή μας έγνοια θα πρέπει να είναι η αγάπη μας προς τον συνάνθρωπο μας.
Κάθε μέρα που περνά θα πρέπει να μην φεύγει χωρίς προσευχή.
Κάθε στιγμή, θα πρέπει να δοξάζουμε και να ευχαριστούμε τον Θεό.
Κάθε μας σκέψη, κάθε μας λέξη, κάθε μας πράξη θα πρέπει να μυρίζει Θεό.
Μόνο με τον καθημερινό, συνεχόμενο μας αγώνα θα κατορθώσουμε να γίνουμε τέκνα Φωτός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου