Για τους γείτονες, τους συγγενείς, τους φίλους, τους εχθρούς, τους άγνωστους, τους δασκάλους, τα σχολεία, τους ιερείς και τους πολιτικούς. Όλοι έχουμε και δεν έχουμε δίκαιο. Έχουμε για την ζωή που άλλαξε προς το χειρότερο. Για την άδεια μας τσέπη. Για αυτούς, που μας έταζαν ψωμιά και παξιμάδια και τελικά, μας άφησαν επί ξύλου κρεμάμενου χωρίς μια σταγόνα νερό.
Για τους "φίλους", που μας ρούφηξαν το αίμα και μας εγκατέλειψαν βρίσκοντας άλλα θύματα που έχουν να τους προσφέρουν πιο πολλά. Για αυτούς που βρίζουν και λένε άσχημα λόγια σε μας που τους σταθήκαμε.
Για τα χρόνια που χάνονται και αφήνουν πίσω τους την νιότη, τις μαύρες, ξανθές, καστανές τρίχες, την νεανική επιδερμίδα.
Για τα κιλά που εμφανίστηκαν από το "πουθενά", για τα κιλά που χάσαμε, για τα ψεύτικα νύχια που δεν αντέχουν περισσότερο χρόνο και μας δημιουργούν έξοδα. Για τα μαλλιά που δεν μένουν διά παντός χτενισμένα.
Για τα παιδιά που δεν ακούνε, για τους ανθρώπους που λογομαχούν με το παραμικρό, για το κακό ή το καλό που μας έκαναν.
Για όλα έχουμε ένα "καλό" λόγο. Δεν περνά στιγμή χωρίς να σκεφτούμε, να πούμε , να φωνάξουμε, να βρίσουμε, να νευριάσουμε, να προσβάλουμε όλους όσους γνωρίζουμε ή αγνοούμε την ύπαρξη τους.
Αυτό όμως, που δεν αντιλαμβανόμαστε είναι πως, γύρω μας ζουν άνθρωποι με χειρότερα προβλήματα από εμάς. Αυτός, που πρωτοείπε και μη χειρότερα, υπάρχουν και χειρότερα, είχε δίκαιο.
Εμείς σκεφτόμαστε τον εαυτό μας, αυτούς που κάνουν κακό ή καλό σε μας και συνεχώς διαμαρτυρόμαστε. Θυμώνουμε, νευριάζουμε, φωνάζουμε (και με το δίκαιο μας σε ορισμένες περιπτώσεις). (Μακάρι να διαμαρτυρόμαστε όλοι μαζί για την κατάντια της χώρας μας).
Αν γυρίσουμε το κεφάλι γύρω γύρω ή αν πάμε μια επίσκεψη στο νοσοκομείο τότε, θα αντιληφθούμε πως εμείς είμαστε πολύ πιο πλούσιοι από ότι είμαστε. Δόξα τον Θεό έχουμε δυό χέρια, δυό πόδια, ένα κεφάλι. Έχουμε λίγο ή πολύ την υγεία μας. Μια γρίπη, ένας πονόδοντος, ένας πονοκέφαλος, λίγο άγχος, λίγη πείνα, δεν είναι τίποτα... εν συγκρίσει με τους ανθρώπους που έχουν ανίατες ασθένειες.
Αν επισκεφτούμε το νοσοκομείο, αν δούμε τους αρρώστους, αν δούμε αυτούς που δεν είναι αρτιμελής, τότε θα καταλάβουμε πως εμείς δεν είμαστε μόνο καλά, είμαστε και πολύ πλούσιοι. Μόνο τότε ίσως, κατανοήσουμε πως για να είμαστε και να νοιώθουμε καλά θα πρέπει να μην τσιρίζουμε και να νευριάζουμε με το παραμικρό. Δόξα τον Θεό. Είμαστε καλά. Είμαστε πλούσιοι.
Γιατί πλούσιος, δεν είναι εκείνος που έχει τις τσέπες και τις τράπεζες γεμάτες με χρήματα. Πλούσιος είναι εκείνος που έχει την υγεία του, εκείνος που δεν έχει ανίατες αρρώστιες, εκείνος που έχει αγάπη στην καρδιά του.
Υπάρχουν πλούσιοι χωρίς λεφτά και φτωχοί με πολλά λεφτά;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου